Eiland
Voor leeftijd: 12 jaar en ouder
Auteur: Kolet Janssen
Illustrator: André Sollie
Uitgegeven door Davidsfonds
1996
59 pagina’s
ISBN 90-6565-754-1
Een gevoelige novelle
Over de hevige verwarring die je ervaart wanneer totaal onverwachte gebeurtenissen je leven overhoop halen. En over het proces van aanvaarding.
Als Natalie helemaal overstuur naar het eiland in de vijver wil roeien, wordt ze betrapt door de eigenaar van de boot. Die neemt haar mee naar het oude kapelletje op het eiland. Daar komt ze wat op adem. Ze zet haar onrustige gedachten op een rijtje. Hoe moet ze omgaan met wat haar moeder haar verteld heeft? Met dat nieuwe, onuitwisbare gegeven in haar leven? En waarom wil ze Arno niet meer zien? Hij heeft hier toch niets mee te maken? De flarden herinneringen die haar overspoelen, zijn pijnlijk. Maar uiteindelijk doen ze Natalie inzien wat ècht belangrijk is.
Verkrijgbaar via
- de bibliotheek
Leesfragment
Op straat rijdt een auto voorbij. De banden slissen over het asfalt. Achter de auto een droevige sluier van druppels.
Ik blijf hollen. Tussen de bomen ben ik zo goed als onzichtbaar. Ik haast me naar de paaltjes, bij de ingang van het natuurgebied. Auto’s kunnen er niet komen. Ik zal er alleen zijn met de bomen en met de lucht. Met de modder en met de pijn.
Mijn voet schuift uit over een bemoste boomstronk. Met een knie en twee handen val ik in de bruine blubber. Langs mijn neus rollen tranen. Ik veeg ze weg met mijn mouw. Ze mogen niet komen, nog niet. Eerst moet ik achter de paaltjes zijn. Niemand heeft iets te maken met mijn verdriet. Ik wrijf mijn handen min of meer schoon aan het mos en stop ze weer in mijn zakken. Mijn rechtervuist druk ik tegen de stekende plek in mijn zij. Ik moet verder.
Recensie
Totaal overstuur rent Nathalie steeds verder weg van huis, het bos in. Hoe moet ze omgaan met wat haar moeder haar net heeft verteld? In flashbacks komen herinneringen aan haar vader naar boven. Mooie momenten waren het, die nu des te meer pijn doen. Ze wil alleen zijn om alles op een rijtje te kunnen zetten en trekt zich terug op een eiland in het natuurreservaat. Ze brengt er de nacht door in gezelschap van een bioloog, een eenzaat, bij wie ze zich vreemd genoeg veilig voelt.
Deze novelle biedt een gevoelig relaas van een verwerkingsproces waarbij flarden uit het verleden de werkelijkheid doorkruisen. Nathalies vader is niet haar echte vader maar dat kom je pas op het einde te weten. Mooie, poëtische zinnetjes zoals “De kou zal mijn gedachten dun en knapperig maken”, roepen een intieme sfeer op. Erg wijs klinkt de uitspraak van de bioloog: “Als je je vader wegsnijdt, krijg je een gat, waar je vroeg of laat zelf invalt”. In korte, heldere zinnen schetst de auteur hoe de emotionele verwarring geleidelijk evolueert tot aanvaarding. Vanaf 12 jaar.
Roos Truwant
Vlabin 18.12.96