De vlecht

Voor leeftijd: 7 jaar en ouder

Auteur: Kolet Janssen
Illustrator: Benjamin Leroy

Uitgegeven door Davidsfonds/Infodok
2005
41 pagina’s
ISBN 90-5908-129-3

Een warm en treffend verhaal over kansarmoede en vriendschap
Op een avond vindt Jakob iets vreemds op de stoep. Een vlecht. Rossig met een blauw elastiekje eromheen. Hij neemt hem mee naar huis en besluit om op zoek te gaan naar het meisje dat bij de vlecht hoort.

 

Zo leert Jakob Anna kennen. Eerst van op een afstand. Op school zoeken zijn ogen het meisje dat duidelijk helemaal anders is dan hijzelf. Stille Anna met haren die de kleur van goud hebben. Ze doet precies wat ze zelf wil. Jakob wordt steeds nieuwsgieriger. Hij denkt elke dag aan haar. Elke dag voor het slapengaan neemt hij haar vlecht even in zijn handen. Durft hij Anna aanspreken? Is Anna wel het soort meisje om gewoon mee bevriend te zijn? Er wat is er precies met haar vlecht gebeurd?
Kolet Janssen helpt Jakob in zijn zoektocht naar een heel vreemde en bijzondere vriendschap. Met een hoofd vol vragen kijkt hij naar de wereld rondom hem en ontdekt hij dat niet iedereen het even makkelijk heeft thuis.

Verkrijgbaar via:

• Printing on Demand
• de bibliotheek
• ook verkrijgbaar als Daisy-boek (luisterboek)

You Tubefilmpje over het ontstaan van het verhaal ‘De vlecht’

Leesfragment
‘Ik ga nog even naar buiten’, zei Jakob na het eten.
‘Waar ga je naartoe?’ vroeg mama, maar hij deed alsof hij haar niet hoorde.
Buiten was het bijna donker. De straatlantaarns langs de huizen tekenden stille cirkels van licht. Vals licht, dat de geparkeerde auto’s een andere kleur gaf dan ze overdag hadden. Ook Jakobs jas zag eruit alsof er iets mis was gegaan in de was.
Bij het flatgebouw liep Jakob trager. Even dacht hij dat iemand hem voor was geweest. Maar de vlecht lag er nog. In een rare kronkel, alsof iemand ertegen had geschopt.
Jakob hurkte en raapte de vlecht voorzichtig op. Bovenaan, waar hij afgeknipt was, kwam hij een beetje los. Jakob liet zijn vinger over de stoppeltjes glijden en rilde.
Boven zijn hoofd ging opeens een raam open. Jakob gooide de vlecht weg en drukte zich snel tegen de muur. Hij hoorde een kwaaie mannenstem en tussendoor ook een meisje. Wat ze zegden kon hij niet verstaan. Opeens viel er iets naar beneden en meteen daarna klapte het raam weer dicht. Een schoolschrift, zag Jakob. Het lag opengeklapt op de stoep. Hij leunde voorover en bladerde erin. Spelling. Net zulke stomme oefeningen als hij op school moest maken. Maar om je schrift daarvoor uit het raam te gooien…
De voordeur vloog open en een schim schoot naar buiten. Achteraf bedacht Jakob dat hij eigenlijk alleen armen en benen had gezien, maar dat klopte niet helemaal. Twee woedende ogen keken hem aan. Hij drukte zich opnieuw tegen de muur. Zonder iets te zeggen snokte een meisje het schrift uit zijn handen, draaide zich om en rende hard weg, de straat uit. Uit het flatgebouw klonk nog een vrouwenstem: ‘Anna! Anna!’ Toen niets meer.
In het licht van de laatste straatlantaarn voordat het meisje de hoek omsloeg, zag Jakob iets vreemds aan haar silhouet. Ze had maar één vlecht, rechts van haar hoofd. De linker was weg.
Jakob raapte de vlecht op, rolde hem op en stopte hem in de zak van zijn jas. Hij keek om zich heen, maar niemand zag wat hij deed.
Met zijn hand tegen de buitenkant van zijn jaszak gedrukt liep hij haastig naar huis.

Recensie
Op een dag vindt Jakob een vlecht op straat. Hij neemt de vlecht mee naar huis en verstopt hem onder zijn sokken. Elke avond voelt hij aan de vlecht en is nieuwsgierig naar het meisje dat er bij hoorde. Jakob gaat voorzichtig op onderzoek uit en ontdekt dat de vlecht van Anna was, een meisje uit het flatgebouw vlakbij zijn huis. Ze zit bij hem op school maar blijkt zich erg afzijdig op te stellen. Als Jakob op een dag zijn boek van Frans vergeet op school, gaat hij bij haar langs om haar boek te lenen. Jakob is diep onder de indruk van het rommelige tafereel dat hij in hun flat ziet. Op een avond komt Anna in paniek bij hem aankloppen. De vriend van haar moeder zit haar razend op de hielen. Jakob biedt Anna onderdak aan in hun garage. Ze vertelt hem hoe de vork in de steel zit bij haar thuis. Voor Jakob gaat een nieuwe wereld open. Enkele dagen later komt Anna opnieuw langs. Ze vertelt dat ze gaan verhuizen. Anna belooft Jakob dat ze haar vlecht op een dag komt terughalen.
In dit flinterdun boekje schetst Kolet Janssen drie verschillende werelden: de wereld op school, waar Jakob de speeltijden eenzaam aan de kant doorbrengt en waar Anna zich verstopt en nooit praat in de klas; de wereld bij Jakob thuis, waar een harmonieuze sfeer hangt met een gelukkige vader en moeder en herkenbare huiselijke tafereeltjes en dan is er nog de wereld bij Anna thuis, waar verschillende kinderen van verscheidene vaders in een kleine, rommelige flat samenwonen, waar Gino, de vriend van haar moeder, zich lazarus drinkt en de kinderen slaat. Jakob is een eenzaat en voelt zich tot de mysterieuze Anna aangetrokken. Anna is een eigenzinnig meisje dat zich als oudste dochter erg verantwoordelijk voelt voor haar halfbroertjes en halfzusjes. Ze roept geen hulp in maar lost het allemaal zelf op. Een mooi en vlot leesbaar verhaal met een open einde dat de lezer zelf kan invullen.

Inge Umans
Pluizuit 2005