In zeven sloten
Voor leeftijd: volwassenen
Auteur: Kolet Janssen
Uitgegeven door Davidsfonds
1996
63 pagina’s
ISBN 90-6306-344-X
Verhalen over moederangst
Teresa bracht haar baby voor het eerst naar een kinderdagverblijf. Onrust en schuldgevoelens bekruipen haar in het stille, lege huis. Christine is woedend wanneer ze verneemt dat haar twaalfjarige dochtertje wordt gepest op school. Voor Barbara’s moeder verloopt de eerste kennismaking met de vriend van haar dochter niet zo vlot. De wetenschap dat ze haar kind aan hem zal moeten afstaan, stemt haar bijna vijandig. Een oude, demente vrouw, verward en beangstigd door de vreemde schimmen die haar omgeven in het rustoord, is op zoek naar geliefde stemmen en gezichten uit het verleden…
De zeven verhalen in dit boek brengen de nooit aflatende waakzaamheid van moederangst, de breekbaarheid van geluk en de tere, kwetsbare kant van mensen in beeld. In een zorgvuldige, verfijnde taal tekenen ze zeven aangrijpende momentopnamen uit het leven van moeders. Een gevoelige, levensechte bundel.
Verkrijgbaar via
- de bibliotheek
Leesfragment
‘Can I help you?’
Een vriendelijke, maar kordate stewardess wilde haar uit het gangpad wegwerken.
‘Nee, eh, ja,’ stamelde ze. ‘Ik zoek mijn zoon.’
De stewardess luisterde naar haar verhaal en stelde vragen. Marianne hoorde zichzelf praten over zijn blauwe broekje en streepjestrui en zijn blonde haar. Ik geef Benjamins signalement, dacht ze met een ijl hoofd.
‘We zullen naar hem uitkijken’, beloofde de stewardess. ‘Gaat u rustig zitten. Hij kan niet ver weg zijn’, voegde ze er met een glimlach aan toe.
Marianne schoof weer voor Paul langs.
‘En?’ vroeg hij. Hij nam niet eens de moeite om zijn ogen van het scherm af te wenden. Het maakte Marianne woedend.
‘Hij is waarschijnlijk uit het raam gesprongen’, zei ze. Het duurde nog even voordat Paul haar verbijsterd aankeek.
‘Wàt zeg je?’
‘Ze kijken naar hem uit’, antwoordde Marianne op vlakke toon.
Paul knikte. ‘Wat is hij soms toch een avontuurlijk kereltje, hé?’
Het klonk bewonderend.
‘Spaar je vadertrots maar tot hij terug is!’ zei Marianne bits. Ze ging op haar eigen stoel zitten en keek uit het raam. Vadertrots en moederangst, zo waren de gevoelens blijkbaar verdeeld tussen Paul en haar. Waarom was zij altijd degene die ongerust was? Die aan hersenvliesontsteking dacht als Benjamin pijn in zijn nek had? Die voor kidnapping vreesde als ze hem even niet zag in de speeltuin?
(…) Marianne keek naar buiten. Af en toe gebeuren er dingen die niet kunnen, dacht ze. Een wasmachine die dienst weigerde hoewel er niets aan mankeerde. Een man op weg naar zijn werk die met auto en al voorgoed verdween. Benjamin moest gewoon aan boord zijn, maar wat als hij niet te vinden was? Wat als hij nooit meer op kwam dagen zonder dat iemand ooit zou weten wat er gebeurd was?
Recensie
Dun maar verzorgd uitgegeven boekje waarin Kolet Janssen (1955), die al heel wat naam heeft gemaakt als auteur van betere kinder- en jeugdboeken, zeven verhalen voor volwassenen bundelt, die alle op de een of andere manier iets met moederangst te maken hebben. Een typisch vrouwelijk boek wellicht (volgens de auteur is het mannelijke equivalent voor ‘moederangst’ trouwens de ‘vadertrots’) dat met bijzonder veel oog voor detail een aantal vrouwen in hun relaties met hun kinderen beschrijft. Geen grootse intriges, maar wel zeven fijnzinnige, glasheldere en vlot leesbare verhalen die in hun ‘alledaagsheid’ zo authentiek en geloofwaardig zijn dat men niet anders kan dan de emoties van de hoofdpersonen te geloven. Een schitterend boekje dat vanwege zijn herkenbaarheid ongetwijfeld heel wat lezers moet kunnen aanspreken. Normale druk.
Guy Didelez
NBD Biblion 1996