De weg naar school
Voor leeftijd: 7 jaar en ouder
Auteur: Kolet Janssen
Illustrator: Mark Janssen
Uitgegeven door Davidsfonds
2001
61 pagina’s
ISBN 0-6565-983-8
Anders naar de klas: een avontuur over wat je kunt meemaken onderweg naar school
Achter iedere hoek een ontmoeting
Kent Marnik de weg? Natuurlijk! De weg naar school heeft hij al duizend keer gelopen. Deze keer kan hij het wel alleen, zonder mama. Marnik klapt de zijkleppen van zijn pet over zijn oren en verdwijnt om de hoek.
In een tuin, bijna helemaal bovenaan in een grote boom, ziet Marnik iets bewegen. Iets met witte en zwarte vlekken. Het is Kapitein Eenoog! Hij miauwt angstig. Marnik zal hem redden, in bomen klimmen is zijn hobby. Maar vandaag is er geen tijd om boven te blijven. Vandaag moet hij naar school.
De weg naar school is langer dan anders. Achter iedere hoek wacht een verrassende ontmoeting. Eindelijk, maar veel te laat: de schoolpoort! Marnik heeft vandaag al zóveel beleefd: hij heeft het veel te druk om naar school te gaan…
Verkrijgbaar via
Leesfragment
Marnik stapte naar buiten met zijn schooltas op zijn rug.
Hij zette er meteen flink de pas in. Hij keek niet om.
De kou beet in zijn oren en prikte in zijn wangen.
Hij aarzelde. De kleppen?
Voorzichtig haalde hij zijn pet van zijn hoofd. Hij klapte de kleppen naar beneden en zette hem weer op.
Hij spiegelde zich in het raam dat hij voorbijliep.
Nee, mooi was het niet. Maar wel warm.
Daar kwam buurvrouw Lisa aan.
Met haar handen diep in haar zakken en een krant onder haar arm.
‘Dag Marnik, je ziet er snoezig uit!’ riep ze vrolijk.
Marnik antwoordde niet. Hij wilde er helemaal niet snoezig uitzien.
Zijn babyzusje, die was snoezig. Dat zei iedereen tenminste.
Zelf vond hij haar kwijl vies.
Ze sabbelde op alles en iedereen. Op haar speen en op haar tenen.
Op Marniks vinger en op zijn grote rubberen dinosaurus.
Zelfs op zijn raceauto, maar toen was mama toegeschoten. Die was te scherp, zei ze.
Scherpe punten waren gevaarlijk voor Jana.
Over de kwijldraden die ze overal achterliet, zei niemand iets.
Die waren niet gevaarlijk, maar gewoon smerig.
Marnik liep door. Bij een grijs kastje tegen een gevel maakte hij een extra grote pas.
Er stond een bliksemflits op getekend. Dat betekende gevaar.
Marnik sloeg de stoeptegel voor het kastje over. Niet dat hij ooit gezien had dat daar iets mis ging. Maar je wist maar nooit.
Op de hoek van de straat keek hij toch even om. Mama stond nog in de deuropening.
Marnik dacht aan daarstraks.
‘Ik haal het niet vandaag’, had mama gezegd. ‘Ik voel me niet lekker en het is ook te koud voor Jana. Kun je voor één keer alleen naar school gaan?’
Marnik had geknikt. Natuurlijk kon hij dat. Hoefde hij niet de hele tijd naast de kinderwagen te lopen. Hij was tenslotte al acht.
‘Ken je de weg?’ had mama gevraagd.
Marnik had weer geknikt. De weg naar school had hij al duizend keer gelopen. Misschien al wel een miljoen keer. Er was niets aan.
‘Ik kom ook wel alleen terug’, had hij gezegd. ‘Dan kun jij binnen blijven.’
Mama zag er raar uit zoals ze daar stond. Over haar pyjama droeg ze een grijze slobbertrui. Haar haren waren niet gekamd en piekten omhoog.
Maar ze zwaaide lief. Marnik wuifde terug en verdween om de hoek.
Recensie
Voor het eerst mag Marnik alleen naar school. Geen probleem want samen met zijn mama is hij die weg ‘misschien wel een miljoen keer’ gegaan. Deze ochtend gebeuren er allerlei dingen die hij met zijn moeder erbij nooit meemaakt. Maar hij weet er weg mee, alleen of samen met Kinza, zijn klasgenootje. Een kat uit de boom halen, een gevallen fietssleuteltje uit een putje vissen, een boterham geven aan een zonderling, op ‘De koffiehoek’ passen, een gevonden duif verzorgen, een meisje haar rode haarband terugbezorgen en ten slotte te laat op school komen. En de spreekbeurt over zijn hobby gaat de mist in; hij merkt ineens dat hij niks meer om dino’s geeft. Hij heeft geen hobby meer. Maar dan, als hij thuis op zijn babyzusje moet passen, besluit hij van haar zijn hobby te maken. Een helder verteld verhaal met veel herkenbare elementen. De ontmoetingen met de verschillende mensen vormen een bijdrage aan zijn ontwikkeling. Bevat veel paginagrote, met grijzen ingekleurde tekeningen in een gemengde techniek, waarop de mensen wat vreemde gezichten hebben omdat hun ogen zo ver uit elkaar staan. Vanaf ca. 7,5 jaar.
Herman Kakebeeke
NBD Biblion 2001
Vertaling in het Duits: Auf dem Weg zur Schule (Beltz & Gelberg, 2003, vert. Anna Blankenburg)
