Kolet Janssen

auteur

Warme woorden

 


Voor leeftijd: 8 jaar en ouder

Samensteller: Kolet Janssen

Uitgegeven door Averbode
2002
299 pagina’s
ISBN 90-317-1766-5 (gelijmd) en 90-317-1831-9 (gebonden en met leeslint)

Zinvolle teksten voor jonge mensen 


COV_WARME WOORDEN 

Kolet Janssen komt tegemoet aan een grote vraag van scholen maar ook van jongeren en volwassenen naar zinvolle teksten met diepgang, zonder daarom moraliserend te zijn. De keuze van de teksten is verantwoord en gevarieerd, met aandacht voor andere culturen. De verhalen (oude en actuele) zijn universeel en vlot te lezen. De gedichten selecteerde Kolet Janssen uit bundels jongerenpoëzie. De gebeden komen uit verschillende culturen en religies , en sluiten aan bij de concrete levenservaringen van jongeren van nu.
Met handig trefwoordenregister

Verkrijgbaar via

Leesfragment
Een kom soep
Een waar gebeurd verhaal in een Zwitsers selfservice restaurant.
Een bejaarde dame gaat aan een tafeltje zitten met een dampende kom met soep op haar dienblad. Dan merkt ze dat ze vergeten is een lepel mee te nemen en gaat er een halen. Maar wat een verrassing als ze terugkomt: er zit een zwarte man op haar plaats!Hij lepelt met plezier de soep naar binnen. Wat een lef! denkt de dame. Hij ziet er best vriendelijk uit, maar ik ga me toch niet laten doen. Ze gaat tegenover hem zitten en trekt de kom met soep naar zich toe. Ze stopt haar lepel erin en begint te eten. De zwarte man trekt de kom met soep weer een beetje dichter naar zich toe, zodat de soep nu in het midden tussen hen beiden staat. Zwijgend eten ze allebei van de soep. Daarna staat de zwarte recht, doet teken dat de dame moet blijven zitten, en haalt een grote portie frieten met twee vorken. De dame glimlacht en samen verorberen ze de frieten. Dan zegt de zwarte ‘dank u wel’ en gaat weg. Ook de dame wil verdergaan. Ze reikt naar haar handtas die ze aan de stoelleuning had gehangen, maar merkt tot haar schrik dat haar handtas weg is. Die zwarte was dus een dief… Ze kijkt of ze hem nog kan vinden tussen de mensen, maar ziet dan opeens iets waarvan ze nog veel meer schrikt. Twee tafeltjes verderop, aan precies hetzelfde raam als waar ze nu zit, hangt haar handtas aan een stoel. Op het tafeltje ervoor staat een kom met soep, die niet meer dampt…

Een boeddhistisch verhaal: De draad van de spin
‘Op een dag ging de god Shakiamoeni een kijkje nemen in de afgronden van de wereld, waar een hele massa verdoemden spartelden in een moeras van bloed en vuur. Hij zag er een man, die veel heftiger vocht dan de anderen. Het was Kandata, een boef die tijdens zijn leven op aarde uitsluitend had geplunderd, brand gesticht, gemoord en verkracht. Had hij ooit ook maar een glimp van goedheid gevoeld? Een herinnering schoot Shakiamoeni te binnen.
Op een dag vluchtte Kandata door een bos, op de hielen gezeten door een groep politieagenten. Hij trapte bijna op een spin. Maar hij hield zijn laars in uit respect voor de spin. Die spin is tenslotte een soort broertje van mij, had hij gedacht.
Shakiamoeni dacht dat hij Kandata door die gedachte zou kunnen redden. Hij liet een draad van een spin afdalen naar de hel. Kandata pakte hem meteen vast en klom zo snel mogelijk omhoog. Buiten adem bleef hij na een poosje stil zitten. Toen hij naar beneden keek, zag hij dat andere verdoemden probeerden de draad vast te pakken. Stop! Blijf daar af! riep hij uit alle kracht. Die draad is van mij, van mij alleen. Laat los! Meteen nadat hij die woorden had uitgesproken, brak de draad. Shakiamoeni zag Kandata naar beneden vallen. Nu was hij voor eeuwig verloren.
Wat zijn mensen toch vreemd, dacht Shakiamoeni. Waarom wilde die kerel per se alleen gered worden?

Het geliefde kind (een Oosters verhaal)
Op een dag liet een kalief een heel eenvoudige man bij zich komen omdat hij gehoord had dat het een wijze was. De kalief stelde aan de man de volgende vraag: “Ik heb gehoord dat je heel veel kinderen hebt. Wie van je kinderen is je het liefst?”
De man antwoordde:
Het kind dat mij het liefst is, is mijn kleinste kind, totdat het is opgegroeid.
Het is mijn kind dat het verst van mij verwijderd is totdat het terugkomt.
Het is mijn kind dat ziek is, totdat het weer genezen is.
Het is mijn kind dat in de gevangenis zit, totdat het weer vrij is.
Het is mijn kind dat verdrietig is, totdat het weer getroost is.”

De beste manier om een koe te eten (een Oosters verhaal)
Een man zei op een dag tot zijn buurman: “Ik slacht elk jaar één koe en zo eet ik het hele jaar door vlees.”
De buurman dacht: mijn buur is een verstandige man. Ik ga het ook zo doen. Ik ga mijn koe dit jaar niet verkopen, maar zelf slachten. En zo deed hij het. Hij droogde een deel van het vlees, zoutte een ander deel in, en bewaarde vlees in alle hoeken van zijn kelder. De eerste dagen at hij volop vlees en het smaakte hem prima. Maar na een week werd hij de smaak beu. Na een maand was het vlees bedorven en zaten er wormen in. Hij moest het weggooien.
Woedend liep hij naar zijn buurman en zei: “Je hebt mij iets wijs gemaakt! Je kunt het vlees van je koe geen heel jaar lang bewaren!”
“Wie heeft je dat gezegd?” vroeg de buur.
“Jij”, antwoordde zijn buurman. “Jij zei datje een koe slachtte en zo het hele jaar door vlees kon eten. Ik heb mijn koe geslacht en nu is het vlees helemaal bedorven!”
“Jij bent gek!” riep de buur. “Als ik een koe slacht, deel ik vlees uit aan familie, vrienden en kennissen. Als zij dan een dier slachten krijg ik ook van hen weer vlees. Je kunt geen reserves van alles aanleggen, maar als iedereen op zijn beurt deelt, is er genoeg voor iedereen het hele jaar rond.”

De rabbijn van Rovidok
De rabbijn van Rovidok kreeg te horen dat de Messias hem wilde ontmoeten.”Waarom mij?” vroeg hij verwonderd. Maar zijn leerlingen drongen erop aan dat hij zich moest haasten, want het geluk van alle menen zou van die ontmoeting afhangen. De rabbijn ging dus op weg.
Onderweg hoorde hij na enkele minuten opeens een kind huilen. Hij bleef staan. “Daar huilt een kind!” zei hij. “Horen jullie dat?”
Zijn leerlingen zeiden: “Dat kind zal wel ophouden met huilen. Zijn moeder zal het wel troosten. De Messias wacht op u en u houdt zich bezig met een huilend kind!”
Maar de rabbijn van Rovidok wilde niet verdergaan. “Ik moet eerst naar dat kind”, zei hij. “Misschien heeft het honger of dorst of is het ziek.”
Zijn leerlingen protesteerden, maar hij zei: “Een kind voeden is dringender dan de Messias te gaan begroeten!”
Vele jaren later stierf de rabbijn. In de hemel kreeg hij de gewone vraag: “Heb je geleefd in verwachting van de Messias?” De rabbijn wilde al beschaamd het hoofd schudden, toen opeens de stem van de Messias zelf klonk:
“Ik moet iets vertellen. Jaren geleden had ik een afspraak met deze rabbijn. Ik hoorde dat hij onderweg was en ik was blij. Maar opeens hoorde ik een kind huilen. Het had honger en dorst en was bang alleen. Dus ben ik, de Messias, naar dat kind toegegaan. Ik voelde me schuldig tegenover de rabbijn, omdat ik hem zou laten wachten. Maar ik kon niet anders: dat kind bleef maar huilen! En toen ik het kind vond in een schamel huisje, weten jullie wie ik daar bij het kind aantrof? De rabbijn van Rovidok.”

Geweldloosheid
De priester Klemens Hofbauer uit Wenen zorgde zo goed als hij kon voor de armen van zijn stad. Op een dag hield hij met zijn hoed in de hand een omhaling in een restaurant om geld in te zamelen voor zijn armen. Zo kwam hij aan een tafeltje waar een man zat die de kerk en alles wat erbij hoorde haatte.
De man zei: “Hoe durft u mij om geld te vragen?” En hij spuwde de priester in het gezicht.
Klemens Hofbauer nam kalm zijn zakdoek en veegde zijn gezicht af. Daarop zei hij: “Dat was voor mij. Geeft u nu alstublieft nog iets voor mijn armen.”
De man was zo diep onder de indruk dat hij de hele inhoud van zijn portemonnee in de hoed van de priester gooide.

De bijl
Er was eens een man, die zijn bijl niet meer vond. Hij verdacht de zoon van zijn buurman. Die heeft zeker mijn bijl gestolen, dacht hij en hij begon de jongen scherp te observeren. Hij gedroeg zich echt als een dief van een bijl. Zijn gezicht leek op dat van een dief van een bijl. De woorden die hij sprak konden alleen maar de woorden van een dief van een bijl zijn. Heel zijn houding verried een man die een bijl had gestolen.
Maar toen de man op zijn akker kwam, vond hij opeens zijn bijl terug. ’s Anderendaags zag hij opnieuw de zoon van zijn buurman. En het vreemde was, dat die nu helemaal niet meer leek op de dief van een bijl, niet in zijn gedrag, niet in zijn houding of inzijn gezicht.

Bezoek
Een oude man kwam op een dag bij een klooster en vertelde aan de monniken dat Jezus hen de volgende dag ’s middags zou ontmoeten op de berg. ’s Anderendaags haastten alle monniken zich naar de berg. De jongsten liepen voorop. In hun haast kwamen ze langs een oude, zieke bedelaar die niet kon lopen.
” Waar gaan jullie zo haastig heen?” vroeg hij.
“Wij gaan kijken naar Jezus op de berg”, zeiden ze.
“Laat mij hier niet zo liggen, help me”, vroeg de bedelaar.
“We hebben geen tijd, man, anders komen we te laat voor Jezus!”
Als laatste kwam ook monnik Bichai daarlangs. “Help me, neem me met je mee”, vroeg de bedelaar.
Bichai aarzelde slechts even. Toen nam hij de bedelaar op zijn schouders en keerde terug naar zijn klooster om voor hem te zorgen. De bedelaar woog zwaar, want de weg was lang en moeilijk. In het klooster haalde Bichai een kom met water en knielde neer voor de bedelaar om zijn voeten te wassen. Toen hij opkeek, zag hij verwonderd dat de bedelaar het gezicht van Jezus had. Het was Jezus!
De andere monniken keerden ontgoocheld terug. Er was niemand te zien geweest ’s middags op de berg. Bichai was de enige die Jezus had gezien.

Recensie
Dit is een mooie bundel vol verhalen, gedichten en gebeden. De ondertitel ‘zinvolle teksten voor jongeren’ is terecht, dit is een bron van teksten waarover verteld, gepraat, gediscussieerd en gefilosofeerd kan worden. De teksten werden verzameld uit andere culturen en andere godsdiensten, ze kunnen al erg oud zijn of zeer recent. Allemaal zetten ze je aan het denken.
De verhalen tonen je andere werelden waar toch dezelfde basiswaarden naar voor komen. De essentie van het leven en gelukkig zijn is over de hele wereld hetzelfde. De gedichten werden voornamelijk door jongeren zelf geschreven, dat verhoogt de herkenbaarheid naar de lezers sterk. Ook de gebeden komen vanuit de hele wereld. Elke tekst is voorzien van enkele trefwoorden die achteraan het boek in een alfabetische lijst verzameld werden. Zo kan je steeds een gepaste tekst terugvinden. De keuze van de teksten is erg gevarieerd, soms erg gevoelig, soms erg humoristisch. Toch kan je nadien met elke tekst heel veel kanten op.
Ben je af en toe op zoek naar een mooie tekst voor een bepaalde gelegenheid dan vind je hier alvast een waaier van mogelijkheden.

Pluizuit
2002