De maan is overal

Uitgegeven door De Eenhoorn

2019
40 pagina’s
ISBN 978-94-6291-370-7

Aangrijpend verhaal over een gezin dat hun land ontvlucht
Op een dag besluiten de ouders van Rasha om te vluchten. Hun land is niet langer veilig. Het is een verschrikkelijke beslissing want iedereen die hun lief is, moeten ze achterlaten. De tocht is akelig en lang. ’s Nachts kijkt Rasha naar de maan: die is bij haar, maar ook bij de mensen die achterbleven. De maan is overal.

Verkrijgbaar bij De Eenhoorn

Recensie op Pluizuit.be

Kolet Janssen schreef in een uiterst eenvoudige taalgebruik een realistisch en aangrijpend verhaal over Rasha die met haar gezin – haar mama, haar papa en haar kleine broertje Amir – haar land moet ontvluchten voor de bommen en de dood. 
Het verhaal zet bij de start meteen de juiste toon van de noodzaak tot vluchten: haar zus Selima is dood. Zij was op het verkeerde moment op de verkeerde plek toen bommen insloegen in haar straat. Als later soldaten het huis binnenvallen en papa bedreigen, is er slechts één uitweg: Europa. De reis is hard en zwaar en verloopt met de nodige gevaren. Maar uiteindelijk halen ze hun doel en kunnen ze zich vestigen in hun nieuwe land.

Knap hoe de auteur de juiste woorden vat. Zij vermijdt het melodrama maar even goed de harde en rauwe realiteit. Zij vat de grote emoties en pakkende ontroering tussen de zinnen door. Zo komen ze bij je als lezer des te harder binnen. Het tedere verhaal wordt verteld door de ogen van Rasha, waardoor je sterk met haar meeleeft. Vele zaken worden op die manier niet genoemd (want niet begrepen door een kind).  Ook heel mooi, en tegelijkertijd heel troostend, hoe de maan hen steeds volgt. En toch ook bij grootmoeder achterblijft in het thuisland.
Fatinha Ramos illustreert in haar gekende stijl, wat het geheel verzacht. Zij stileert en geeft emoties weer in grote kleurvlakken. De licht afstandelijke tekenstijl geeft ook sterk de emoties en de sferen weer zonder in anekdotiek te vervallen.
Zo wordt dit verhaal, door zowel de tekst als de tekeningen, een universeel verhaal over vluchten dat iedereen zou gelezen moeten hebben.
Daarom een noodzaak, een aanrader!

Eric Vanthillo – juli 2019

Fragment
Rasha trekt haar jas aan. Mama zet een muts op Rasha’s hoofd en knoopt een sjaal om haar hals.

Veel te warm! Baby Amir zit in een draagdoek tegen mama’s borst. Hij slaapt.

Oma pakt haar vast alsof ze haar nooit meer los wil laten. Dat doet ze bij hen allemaal. Dan gaat ze zonder om te kijken naar haar eigen huis.

Buurman Faroek rijdt zijn auto voor. Ze stappen in.

Door het achterraam ziet Rasha hoe een duif op het dak van haar huis gaat zitten.

Dan slaan ze de hoek om en kan ze het huis niet meer zien.

Haar hart bonkt.

Ze wil helemaal niet weg.

Maar ze wil ook niet de hele tijd bang zijn.

Het is een heel eind rijden.

Rasha klemt haar rugzakje op haar schoot.

Naast haar zit mama met baby Amir.

Amir trappelt met zijn beentjes en trekt aan mama’s sjaal.

Maar mama kijkt niet naar hem.

Ze kijkt uit het raam naar de huizen, de straten en de struiken.

Met wijd open ogen, alsof ze de beelden wil opdrinken.

De weg wordt smaller en gaat heel erg kronkelen.

Dan stopt buurman Faroek. Ze stappen uit.

Papa en hij kloppen elkaar op de rug.

Papa draagt twee zware tassen.

Ook mama hangt een tas aan haar schouder.

‘Kom, Rasha’, zegt mama. Ze gaan een pad op dat omhoog gaat.

Er is geen huis te zien.

‘Waar gaan we naartoe?’ vraagt Rasha.

‘Naar een man die ons zal helpen om naar Europa te gaan’, zegt papa.