Give us a minute

Voor leeftijd: 12 jaar en ouder

Redacteur: Kolet Janssen

Uitgegeven door Averbode
2007
95 pagina’s
ISBN 9789088330353

Jongeren voor jongeren over kinderrechten in het zuiden

 

Verkrijgbaar via

• de bibliotheek

Leesfragment

Hoe het begon
In oktober 2005 ging Plan België van start met een uniek project in Vlaanderen: de Plan Youth Board. 14 jongeren tussen 14 en 18 jaar oud, werden geselecteerd om hun leeftijdsgenoten in Vlaanderen aan te spreken over het belang van Ontwikkelingssamenwerking, het belang van Kinderrechten en van de Millenniumdoelstellingen.

De Youth Board jongeren zijn via het project “Give us a minute”, zelf op stap gegaan om getuigenissen van jongeren uit het Noorden, het Zuiden, politici en beroemdheden te verzamelen over de situatie van kinderen en jongeren binnen het verwezenlijken van de Millenniumdoelstellingen. Via die getuigenissen willen ze hun leeftijdsgenoten en het beleid sensibiliseren.

Millenniumdoelen en kinderrechten: twee handen op één buik?

Hebben millenniumdoelen iets te maken met kinderrechten? En aan welk van beide moet je het eerst beginnen te werken?

Millenniumdoelen
In 2000 hebben de lidstaten van de Verenigde Naties beloofd om hun uiterste best te doen om tegen 2015 grote vooruitgang te maken in de strijd tegen armoede en ongelijkheid. Dat schreven ze op in acht concreet meetbare en van een deadline voorziene doelen om honger, armoede, ziekte, analfabetisme, milieuvervuiling en discriminatie van vrouwen zoveel mogelijk weg te werken.
De Millenniumdoelen (MDG’s)
MDG 1 Uitbannen van extreme armoede en honger
MDG 2 Verwezenlijken van universeel basisonderwijs
MDG 3 Bevorderen van gelijke kansen voor mannen en vrouwen en empowerment van vrouwen
MDG 4 Verminderen van kindersterfte
MDG 5 Verbeteren van de gezondheid van moeders
MDG 6 Bestrijding van HIV/aids, malaria en andere ziekten
MDG 7 Waarborgen van de duurzaamheid van het milieu
MDG 8 Ontwikkelen van een mondiaal partnerschap voor ontwikkeling

Kinderrechten
In sommige millenniumdoelen zie je de kinderrechten letterlijk weerspiegeld. Dat is het geval bij doel 2 ‘Alle kinderen naar de basisschool’ en bij doel 4 ‘Kindersterfte terugdringen’. Maar ook in de strijd tegen ziektes of voor schoon drinkwater en voldoende voedsel, spelen de kinderrechten een grote rol. In feite gaan zes van de acht millenniumdoelstellingen bijna letterlijk ook over kinderrechten. Overal ter wereld zijn kinderen de grootste slachtoffers van armoede. In het zuiden vormen zij de grootste en meest kwetsbare groep van de bevolking. En tegelijk zijn kinderen voor elk land de beste investering in de toekomst. Het is dus superbelangrijk dat kinderen niet ondervoed zijn, dat ze gevaccineerd worden tegen ziektes, dat ze naar school kunnen. Alleen zo kunnen ze uitgroeien tot volwassenen die hun samenleving verder kunnen helpen.

Samenhang
Net zoals de kinderrechten onderling samenhangen en alleen samen kunnen gerealiseerd worden, is er ook een samenhang tussen alle millenniumdoelen. Armoede is een veelkoppig monster dat met vele zwaarden tegelijk moet bestreden worden. Verwezenlijkingen op één gebied zorgen vaak ook voor positieve resultaten op andere terreinen. Als de moedersterfte afneemt, daalt ook de kindersterfte. Wie toegang heeft tot schoon drinkwater, is beter gewapend tegen de meeste ziektes. En in een gezin waar geen al te grote armoede heerst, kunnen de kinderen – jongens én meisjes – naar school gaan. Alles hangt met alles samen. Wie zich inzet voor kinderrechten, levert hoe dan ook een bijdrage om de millenniumdoelen te helpen realiseren.

Utopisch, realistisch of niet ver genoeg?
Sommige mensen noemen de millenniumdoelen een utopie, een wazige droom die misschien ooit in een verre toekomst mogelijk kan worden, maar zeker niet tegen 2015. Ontwikkelingsorganisaties zijn het daar niet mee eens. Met de nodige politieke wil en bijhorende beleidskeuzes kan er heel wat tot stand worden gebracht. Het gaat om haalbare doelen die technisch mogelijk zijn, niet om onrealistische visioenen van dromers.
Voor veel mensen gaan de millenniumdoelen anderzijds niet ver genoeg. Wie kan vrede nemen met de halvering van het aantal armen en het aantal mensen dat honger lijdt? Het is een vooruitgang, maar het uiteindelijke einddoel moet natuurlijk de totale uitroeiing zijn van armoede en van honger. En zo is het ook met de andere doelen: de millenniumdoelen zijn geen eindpunt, maar een grote stap in de goede richting.

Leemtes
Over een aantal zaken zeggen de millenniumdoelen niets of te weinig. Zo is er geen aandacht voor het streven naar goed en redelijk betaald werk. Er wordt te veel gefocust op het terugdringen van extreme armoede, zonder echt stil te staan bij de dieper liggende oorzaken. Hoe de doelstellingen moeten worden bereikt, blijft ook nogal vaag. En de bijdrage vanuit het westen wordt in tegenstelling tot de inzet van het zuiden niet concreet gemaakt: hier is opeens geen sprake meer van bindende streefcijfers en deadlines. Verder wordt te weinig ingespeeld op de eigen inbreng van de mensen voor wie de doelstellingen zijn bedacht. Maar ondanks deze tekortkomingen zijn de millenniumdoelen toch een nuttig instrument om mensen te mobiliseren en om beleidsveranderingen door te drukken.

Zal het lukken?
Dat is nog maar de vraag. Het antwoord is niet eenduidig: sommige landen en regio’s halen het wel, andere niet. Sommige doelstellingen hebben meer kans om gehaald te worden dan andere. Landen die het economisch beter doen, slagen er beter in dan landen die niet uit de armoede geraken. Maar ook in het eerste geval, is de toegenomen rijkdom niet noodzakelijk goed verdeeld over de hele bevolking. Gemiddeldes zeggen dus niet alles. Er zal nog hard moeten gewerkt worden voor 2015! Er moeten een aantal structurele struikelblokken worden weggewerkt. En om de doelstellingen te halen moet het wereldwijde budget voor ontwikkeling stijgen van 48 naar 50 miljard. Op wereldvlak gezien is dat een peulschil.

Enkele voorstellen:
De Tobintaks
Als we echt iets willen veranderen aan de sociale ongelijkheid en de bescherming van het milieu in de wereld, kan dat enkel via wereldwijde belastingen. Zoals de Tobintaks bijvoorbeeld: een belasting op financiële verrichtingen. Of een kerosinetaks op de brandstof van vliegtuigen. Of een CO2-taks. Met dat geld kunnen allerhande scheve situaties worden rechtgetrokken.

De schulden afschaffen
Zolang de arme landen een groot deel van hun inkomsten moeten besteden aan het afbetalen van schulden, kunnen ze minder investeren in het halen van de millenniumdoelen. Er zijn op dit gebied al veel beloftes gedaan over kwijtschelding van schulden aan de armste landen, maar die beloftes moeten ook echt waargemaakt worden. Ook iets minder arme landen hebben recht op kwijtschelding van een deel van hun schulden.

Rechtvaardige handel
Eerlijke prijzen voor producten uit arme landen zijn een noodzaak. Het noorden moet ophouden met het dumpen van goedkope (landbouw)producten, omdat dit de locale markt ontwricht. Het zuiden mag indien nodig zijn economie beschermen.

Een goed nationaal en internationaal beleid
Armoede is een wereldwijd probleem dat enkel op wereldvlak goed kan aangepakt worden. Daarom is het zinvol dat de sociale instanties van bijvoorbeeld de Verenigde Naties meer slagkracht en beslissingsbevoegdheid krijgen. De overheid, zowel nationaal als internationaal, moet meer controle en macht krijgen over de economie en de kapitaalmarkt.