Kolet Janssen

auteur

Er zijn geen hoofdpunten meer

25 juni 2017

Aanslagen of bosbranden, met tientallen doden? Vroeger waren dat hoofdpunten in het nieuws. Maar die categorie raakt meer en meer in onbruik. Zelfs het journaal doet sinds kort beroep op ons eigen onderscheidingsvermogen. Een concreet voorbeeld van ‘de nieuwe huisstijl van de vrt’?

Vroeger was het simpel: je hoefde weinig te kiezen. Afhankelijk van de zuil waartoe je behoorde, las je een krant, sloot je je aan bij een vakbond, een ziekenfonds en een cultuurvereniging. De basisbehoeften waren over de zuilen heen geregeld: elektriciteit, telefoon, tv  werden beheerd door de staat of iets wat daar heel dichtbij stond en daarvoor hoefde je dus helemaal niet te kiezen.

Geleidelijk aan kwam er meer keuze. Verschillende distributiemaatschappijen voor tv, internet en telefoon. Keuze uit diverse elektriciteitsmaatschappijen. Net zoals je soms in de supermarkt niet weet wat te kiezen in het uitgebreide rek met shampoos, zo moet je nu wikken en wegen over ongeveer alle voorzieningen die je nodig hebt. Het zou goed zijn voor de consument, zo werd ons voorgehouden, het zou de concurrentie aanscherpen en de prijs drukken, maar tot nu toe leidt het vooral tot veel verwarring en uitzichtloosheid.

En het wordt er niet minder op: het aantal ‘onmisbare’ apps dat je wordt aangepraat, neemt elke dag toe. Je hebt een app nodig die je klantenkaarten beheert, eentje die je stappen telt, een die je films en boeken screent en noem maar op. Er mankeert ons enkel nog een app die voor ons beslissingen neemt en bepaalt waar we ons wel of niet mee moeten bezighouden.

Tot voor kort was er nog één zekerheid: het radiojournaal. Kort en krachtig, niet uitgedeind tot meer dan een half uur infotainment, maar zakelijk en helder kreeg je in hooguit vijf minuten een overzicht van wat er in de wereld en in ons land loos was. Met telkens enkele hoofdpunten en verder nog wat minder urgent, maar desalniettemin belangrijk nieuws. Als je dat achter de kiezen had, was je weer mee. Minstens tot de volgende nieuwsuitzending.

Maar helaas, iemand heeft ingegrepen. De term ‘hoofdpunten’ is blijkbaar ergens in het verkeerde keelgat geschoten. Werd het te paternalistisch bevonden om voor iemand anders te bepalen wat een hoofdpunt en wat een bijzaak is? Klinkt de term ‘hoofdpunt’ misschien sowieso te betuttelend? Laat die formulering onvoldoende ruimte voor persoonlijke invulling: wat voor jou een hoofdpunt is, is voor mij soms niet meer dan een fait divers? We zullen het nooit weten, maar de hoofdpunten zijn definitief afgevoerd.

Voortaan zegt de nieuwslezer enkel nog: ‘Dit zit vooraan in het nieuws.’ Een geheel vrijblijvende categorisering. Wat vooraan zit, berust immers deels op toeval. Of je nu vooraan of achteraan in de file staat, maakt meestal ook bitter weinig verschil. Dekken de journalisten zich in door deze omschrijving of beschouwen ze de volgorde echt als eerder willekeurig? Mij lijkt dat het meer is dan een verandering van terminologie. Voortaan moeten we ook nog zelf bepalen wat voor ons de hoofdpunten van het nieuws zijn, wat we ervan willen onthouden, waar we het meeste belang aan hechten. Een mens zou van minder moe worden.

Onlangs kreeg ik reclame in de bus van iemand die zich aanbood als ‘personal shopper’ en met mij naar de winkel wilde om me te helpen kiezen welke kleren, schoenen en attributen ik zou kopen. Iemand die dus voor mij een paar knopen wilde doorhakken. Misschien wordt dat een van de nieuwe succesberoepen van de toekomst: keuzemanager. Iemand die je helpt kiezen op allerlei gebieden en beslissingen neemt waar je zelf niet meer aan wilt beginnen omdat je er toch niet uitkomt. Zodat wij ons kunnen beperken tot keuzes maken over wat echt ‘vooraan’ in ons leven staat.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.