Arme mensen
13 november 2024
Als wij na de zondagsviering de kerk uit stappen, staat er steevast een vrouw met een kind te bedelen. Elke zondag dezelfde vrouw. De meningen daarover zijn verdeeld. Is die vrouw daar op haar plaats of niet?
13 november 2024
Als wij na de zondagsviering de kerk uit stappen, staat er steevast een vrouw met een kind te bedelen. Elke zondag dezelfde vrouw. De meningen daarover zijn verdeeld. Is die vrouw daar op haar plaats of niet?
10 november 2024
Als je tegenwoordig een blitzcarrière wilt maken, moet je gaan werken in de Kerk. Binnen de kortste keren kun je er opklimmen van manusje-van-alles tot iemand met serieuze verantwoordelijkheden.
20 oktober 2024
Er ligt een kaartje op de tafel van mijn moeder in het woonzorgcentrum. Een uitnodiging voor de dankviering bij de sluiting van onze parochiekerk.
22 september 2024
Augustus en september zijn blijkbaar de maanden waarin er internationaal aan wetenschap wordt gedaan, dus mis ik mijn wederhelft ondanks zijn pensioen in deze periode herhaaldelijk. Het huis is dan helemaal van mij en ik hoef alleen met mezelf rekening te houden.
12 september 2024
Al meer dan twintig jaar komen we samen rond Bijbel, geloof en levensvragen: vijf vrouwen die geleidelijk aan vriendinnen werden. Aanvankelijk hadden we nog allemaal een druk gezins- en beroepsleven.
18 augustus 2024
In de stad waar ik woon, zijn er meer kerken dan frituren. Inmiddels zijn ze niet meer allemaal in functie, maar een mens vraagt zich toch af waarom die overvloed nodig was.
4 augustus 2024
Het hart van Carlo Acutis, God’s influencer, is op rondreis in Europa. Letterlijk.
21 juli 2024
Je knipt een stuk van een uit de kluiten gewassen kamerplant. Je zet het in een glaasje met water. In het licht, maar niet in de zon. Af en toe draai je het een kwartslag om het niet scheef te laten groeien. Dan wacht je. Een week. Of nog iets langer.
7 juli 2024
Kleindochter Eva stopt de centjes één voor één in de bus bij de kaarsjes. Daarna haalt ze er twee kaarsen uit. ‘Vasthouden bij het zilverpapier. Alleen de wiek in het vlammetje’, mompelt ze als ik haar optil om ze aan te steken.
7 april 2024
Onlangs sprak ik met een enthousiaste jongedame. Het geloof ligt haar nauw aan het hart. Het is – in haar eigen woorden – een warm en veilig kader, dat ze meekreeg en blijft voeden. Maar de band met een lokale geloofsgemeenschap is ze kwijt.
3 december 2023
Wie heeft ooit bedacht dat een kerk een gebouw moet zijn dat hoger is dan de huizen eromheen? Dat je slechts tot God kunt komen door omhoog te kijken?
5 november 2023
We zijn als gelovigen een kleine minderheid geworden. In de kerk tref je nog een restje min of meer ‘gelijkgezinden’, maar in de echte wereld wordt het steeds zeldzamer om toevallig iemand te ontmoeten die zich ook uitdrukkelijk katholiek noemt.
17 oktober 2023
Eigenlijk hou ik meer van de lente dan van de herfst. Maar een mens heeft het niet voor het kiezen.
1 oktober 2023
We gebruiken het vaak en toch blijft het een raar woord: beseffen. ‘Hij besefte dat hij zijn sleutel vergeten was.’ ‘Ik besefte dat ik die vrouw al eerder had gezien.’ ‘De Kerk besefte dat deze storm niet zomaar zou overwaaien.’
17 september 2023
Het is niet nieuw dat je je als katholiek moet verdedigen voor je geloof, maar nu de reeks ‘Godvergeten’ wekelijks op tv komt, is dat sterker dan ooit. ‘Ben jij nog katholiek? Wie wil er bij zo’n club horen?’
30 juli 2023
Misschien gebeurt het u ook weleens: dat de drukte van het leven u helemaal opslorpt en dat u opeens vaststelt dat u al een hele tijd niet meer aan God heeft gedacht.
26 maart 2023
Af en toe overkomt het me, ergens op een stoep of een straathoek. Dan besef ik opeens dat ik op precies dezelfde plek sta als waar ik lang geleden, in wat bijna een ander leven lijkt, ook al eens was.
19 maart 2023
‘Ik dacht dat het een boomhut was’, zegt een van de kinderen in de kerk spontaan. Hij kijkt naar de preekstoel.
12 februari 2023
Je vindt ze in elke stad en in elk dorp van ons land, meestal op een centrale plek: de kerken. Monumentale gebouwen met weinig meubelen en nog minder bewoners.
27 november 2022
De naamopgave van de vormelingen is in onze parochie een feestelijk moment. Het gebeurt in de zondagsmis. De ouders en ook heel wat familieleden zijn erbij.
18 september 2022
Veel mensen zetten zich een leven lang in voor hun werk. Of voor een ideaal dat ze in hun vrije tijd concreet maken.
3 juli 2022
Het is weer vakantietijd en vaak bezoeken we dan grote en vooral kleine kerkjes in de streek waar we ronddwalen. Het is altijd een cadeau als die kerkjes open zijn.
16 juni 2022
Veel oude gebruiken raken na verloop van tijd in onbruik. Meestal is dat een opluchting, omdat het ging om een gewoonte die al een poos nergens meer op sloeg.
29 mei 2022
Op Facebook zie ik elke dag tientallen foto’s van ‘vrienden’ passeren. Soms blijft er eentje hangen.
8 mei 2022
Buiten is het nog licht, maar in de kerk schemert het al. We zijn met een stuk of twaalf van de parochie samengekomen rond de synodale weg. Net als zoveel parochies overal willen we erbij stilstaan en ertoe bijdragen.
30 december 2021
Hoe ouder ik word, hoe meer ik merk dat het niet altijd leuk is om te kiezen. Een mens moet steeds meer kiezen en dat wordt me weleens te veel.
19 september 2021
Meestal houden we wel van diversiteit. We willen niet elke dag hetzelfde eten. We trekken graag eens een andere outfit aan. We gaan niet altijd op dezelfde citytrip.
14 september 2021
Kinderen gaan op zoektocht in de Sint-Baafskathedraal in Gent met ons boekje. Bisschop Lode doet ook mee! Gezellige drukte in de kerk.
29 augustus 2021
Zomaar een dak boven wat hoofden, deur die naar stilte openstaat. Muren van huid, ramen als ogen, speurend naar hoop en dageraad. Huis dat een levend lichaam wordt als wij er binnengaan om recht voor God te staan.
31 juli 2021
Eindelijk heb ik zelf een viering meegemaakt in Taizé. Al zo lang hoor ik mensen enthousiast vertellen over die bijzondere plek. Nu was ik er echt, tussen honderden anderen.
27 juli 2021
Nog nooit had ik me afgevraagd waar de term ‘hilarisch’ vandaan komt. Het is nochtans een woord dat ik geregeld gebruik. Maar vandaag werd de oorsprong mij opgehelderd op een bijzonder plastische manier.
4 juli 2021
Soms is het ontmoedigend: zoveel dingen zijn ooit zorgvuldig en met de beste bedoelingen geformuleerd en vormgegeven, maar na verloop van tijd stuiten ze toch vaak op onbegrip.
27 juni 2021
Vorige week kwam ik op een van mijn weinige echte werkuitstappen van dit schooljaar toevallig door het dorp waar mijn vader vandaan kwam: Opitter.
17 juni 2021
Dankzij het vele uitstellen mogen we er als grootouders nu toch bij zijn in de kerk op de eerste communieviering van onze kleinzoon.
16 mei 2021
Corona zette vorig jaar op enkele weken tijd veel van onze oude gewoontes on hold.
3 april 2021
Het Paasverhaal laat de centrale rol van vrouwen zien aan het begin van de christelijke traditie. In het evangelie volgens Johannes is het Maria Magdalena die op paasmorgen naar het graf van Jezus gaat, het leeg aantreft en voor het eerst de levende Jezus ontmoet. Maria Magdalena werd bijgevolg in de eerste eeuwen van het […]
17 januari 2021
Een poos geleden bezochten we Eindhoven, de plek waar mijn man opgroeide. Bij het binnenrijden van de stad doemde er een grote kerk op.
12 september 2020
Soms stoot je in een heel andere context op een term die verhelderend werkt voor iets in je hoofd. Iets waarmee je je eigen situatie opeens een stuk beter begrijpt. Zo omarmde ik het begrip ‘tuinvlieder’.
27 augustus 2020
In dit boek bundelt Leo Fijen ideeën van bisschoppen, kerkwerkers en theologen over de kansen in de crisis. Met ook een bijdrage van mij. Over knelpunten, kansen en lessen midden in de crisis.Lees meer.
23 augustus 2020
U kent ze wel, die oude afbeeldingen met het oog van God in een driehoek, met daaronder de tekst ‘God ziet mij, hier vloekt men niet’. Inmiddels zijn ze retro en dus hip, maar mij hebben ze nooit een centimeter dichter bij God gebracht.
20 augustus 2020
Tot voor kort had het vooral een negatieve bijklank. Uitstellen was iets voor losers.
16 augustus 2020
Ik was uitgenodigd om deel te nemen aan een huiskerk. Daar ging ik graag op in. In coronatijden moeten we samen op zoek naar nieuwe vormen, dus elke inspiratie was welkom.
19 juli 2020
We zaten in de zondagse eucharistieviering, op de wijze van corona: met drie stoelen tussen elke bubbel, half verscholen achter mondkapjes. Onze pastoor schrikbarend achteruitgeweken.
21 juni 2020
Mijn huisarts opent de deur van zijn kabinet en stopt meteen nadrukkelijk zijn handen in zijn broekzakken. Ik schiet in de lach achter mijn mondmasker: hij was altijd een man van forse handdrukken bij het begin en het einde van het consult. ‘Mijn broekzakken zijn al helemaal versleten’, grapt hij.
26 april 2020
Mijn 93-jarige moeder probeert in haar woonzorgcentrum aan veel nieuwe dingen te wennen. De verzorgers met mondmaskers en handschoenen. Het kamerarrest. Dat wij niet meer op bezoek mogen komen en dat de winkels dicht zijn. Maar wat ze het moeilijkste te geloven vond, was dat de kerken gesloten waren met Pasen.
6 oktober 2019
Ik weet wel dat het niet klopt, maar de studenten in mijn stad lijken elk jaar jonger te worden. Elk jaar eind september en begin oktober zie je hier geregeld jongelui met matrassen over straat lopen, op weg van het ene kot naar het andere.
29 september 2019
Mijn kleinzoon zit in het eerste leerjaar en hij oefent druk met woordjes lezen. Dat gaat spellend: p – e – n wordt in zijn oren opeens ‘pen’ en dat zorgt altijd voor een lichte triomf.
22 september 2019
Veel mensen dagdromen weleens over hun eigen dood, zeker als ze nog jong zijn. Ze stellen zich dan voor hoe ontroostbaar hun geliefden zullen zijn. Hoe ouder je wordt, hoe minder je zoiets doet.
15 september 2019
Ik rijd langs een onbekende route als mijn oog opeens valt op een schreeuwend oranje bord langs de weg met de tekst: VANDAAG ZONDER AFSPRAAK. Het bord blijkt te horen bij een kapsalon. Terwijl ik verder rijd, denk ik na over wat de tekst in mij naar boven haalt.
11 augustus 2019
Onlangs verbleef ik enkele dagen in het Vaticaan. Dankzij het werk van mijn man mochten we logeren in het Domus Sanctae Marthae, waar ook de paus woont.
14 juli 2019
‘Waarom doen we dat niet ook eens in eigen land?’ dachten mijn man en ik vorig jaar in de Dordogne.
30 juni 2019
Ik heb het al vaker gemerkt: wat ik schrijf is soms voor de ene niet straf genoeg en voor de andere te straf.
17 maart 2019
Er zijn momenten geweest in mijn leven dat ik het jammer vond dat we geen thuisbedrijfje hadden. Een bakkerij of een boerderij of een kapperszaak. Niet dat ik voor één van deze beroepen ook maar de geringste aanleg vertoon.
10 februari 2019
Onlangs was ik voor een uitvaart in een andere kerk. In de buurt van de ingang stond een grote kapstok en tot mijn verbazing zag ik heel wat mensen hun jas uittrekken en ophangen, voordat ze op de stoelen gingen zitten. Het was inderdaad lekker warm in de kerk. In mijn parochiekerk laat je zoiets […]
13 januari 2019
Je kunt in een mum van tijd bij een groep mensen op bijvoorbeeld een nieuwjaarsreceptie een heftige discussie uitlokken als je opwerpt dat er iets moet gebeuren met een of ander kerkgebouw dat grotendeels leeg staat.
1 januari 2019
Vroeger kromp ik in elkaar telkens als ik de naam van de paus hoorde vermelden op het journaal. Steevast volgde er dan immers een uitspraak die hopeloos uit de tijd was of zoveel kwaad bloed zette, dat ik al opzag tegen de stomende verwijten en grove sneren die ik de volgende dag – als lerares […]
15 december 2018
Doe ’s avonds het licht uit, verspreid een stel brandende kaarsjes in je huis, en je zult merken dat alles opeens anders wordt.
24 november 2018
In onze kerk mag je voluit zingen. En dat doen we ook. Jong en oud, muzikaal getalenteerd of lichtjes vals zingend, met een stem als een klok of als een krassende kraai, we zingen mee. Allemaal zoals we gebekt zijn.
19 juni 2018
Ik schreef een boekje voor kinderen van 10 tot 13 om op speurtocht te gaan in de Gentse Sint-Baafskathedraal.
16 januari 2018
Onlangs overleed mijn vader op 94-jarige leeftijd. Wij wilden graag een pastor bij zijn sterfbed, maar dat bleek niet zo eenvoudig.
15 juli 2016
De weg naar meerstemmigheid en pluralisme is lang en moeizaam. We moeten leren dat we geen vijanden zijn, maar bondgenoten.