Bijna Allerzielen
23 oktober 2024
Hier ben ik weer met mijn chrysantje, pa. Een gele, want dat was altijd al mijn lievelingskleur, zoals je weet. Er liggen wat blaadjes op je graf, maar dat vind je niet zo erg, denk ik.
23 oktober 2024
Hier ben ik weer met mijn chrysantje, pa. Een gele, want dat was altijd al mijn lievelingskleur, zoals je weet. Er liggen wat blaadjes op je graf, maar dat vind je niet zo erg, denk ik.
9 juni 2024
Een vader is een ander mens dan een moeder. Vaders hebben vaak langere benen. Daar kan een klein kind zich heel goed aan vastklampen.
28 mei 2024
Onlangs at ik nog eens radijsjes, op een boterham met zachte kaas. Dat was lang geleden. Het bracht me terug naar mijn kinderjaren, waar ik naast mijn vader aan tafel in de lente vaak zo’n kleurige boterham at, net als hij.
14 november 2023
Vele jaren geleden legde ik samen met mijn vader een herbarium aan. Met de primitieve middelen van de jaren zestig: zonder internet en zonder naslagwerken met kleurenplaatjes. Maar met veel inventiviteit en persoonlijke inslag.
26 juli 2023
Nat worden in de regen is niet meer van deze tijd. Als je bij wisselvallig weer aan een wandeling begint, check je haast automatisch even de buienradar.
11 juni 2023
Vroeger maakten we van klei spuuglelijke asbakken voor onze vaders, als Vaderdag eraan kwam. Ze waren schots en scheef, in schreeuwerige kleuren geverfd, met veel te grote of te kleine deuken voor de sigaretten die erop moesten kunnen rusten.
6 september 2022
Mijn vader en mijn kleindochter hebben elkaar nooit gekend en toch hebben ze iets gemeen: de ‘tour de propriétaire’.
12 juni 2022
Het hoort bij het beeld dat ik heb van vaders: dat ze hun peuters soms – tot wederzijds plezier – de lucht ingooien en weer opvangen. Op de een of andere manier is het iets wat moeders veel minder geneigd zijn om te doen.
10 april 2022
Onlangs was ik op een zondagmiddag bij het graf van mijn vader om er viooltjes te planten. Hij keek mij zoals altijd vanaf de foto op het graf ondoorgrondelijk aan.
9 september 2021
‘De zomer is weer voorbij.’ Mijn vader zei het elk jaar opnieuw, als de hemelsleutel langzaam roze begon te kleuren.
16 juli 2021
Mijn vader en ik werkten samen jarenlang aan een herbarium. De vlinderbloemigen, de napjesdragers, de lipbloemigen, ze hadden voor ons geen geheimen.
27 juni 2021
Vorige week kwam ik op een van mijn weinige echte werkuitstappen van dit schooljaar toevallig door het dorp waar mijn vader vandaan kwam: Opitter.
13 juni 2021
Heel veel dingen doen mij denken aan mijn vader. Maar in deze tijd van het jaar, met de vele uren zonneschijn die de dagen ons nu brengen, zie ik vaak de oren van mijn vader voor mij.
8 juni 2021
Wie de laatste dagen door de velden fietst of door straten met tuinen wandelt, raakt niet uitgekeken op de bloemenpracht. Na de koude meimaand is de natuur ontploft.
3 november 2020
Tussen een stel boeken die ik uit de boekenkast van mijn vader heb gered, vind ik een paar minutieus volgetypte papieren.
1 november 2020
De regen zorgde voor het perfecte decor op het kerkhof. De vergeelde afgevallen bladeren, de modder op de paadjes en de omgewaaide bloempotten op de graven deden de rest.
1 oktober 2020
De beste herinneringen die ik aan mijn vader heb, zijn van toen we samen een herbarium aanlegden. Jarenlang waren we daarmee bezig. Op elke wandeling speurden we vooral naar de struiken en de plantjes in de berm, tot wanhoop van mijn moeder.
25 juni 2020
Van sommige woorden die je als kind hoort, begrijp je pas veel later de betekenis. Zo zei mijn vader af en toe dat hij ‘de mismoed in de buik’ had.
14 juni 2020
Veel kinderen hebben in de afgelopen coronamaanden hun papa op een heel andere manier leren kennen. Hun mama misschien ook, maar vandaag mogen we het even over papa hebben.
11 juni 2020
Dit verhaal over God past heel goed bij Vaderdag en dat is niet toevallig. Want vandaag vieren we ook dat God onze Vader is.
11 juni 2019
Tijdens een kort verblijf in het Vaticaan logeerden we in het Domus Sanctae Marthae, waar tegenwoordig ook de paus woont.
24 mei 2019
Eens om de zoveel maanden verraste mijn vader me op zondagochtend met de mededeling dat het die dag ‘tienkamp’ was.
22 februari 2019
Mijn vader was een stille man. Altijd rustig en teruggetrokken. Buren, familieleden en kennissen kenden hem als de zwijgend glimlachende echtgenoot, die met een kwinkslag een einde maakte aan de oeverloze verhalen van mijn moeder.