Haarspeldjes
20 juni 2024
Kleindochter Eva wil twee haarspeldjes in haar krullen, want ze is twee jaar. Soms probeert ze zelfs of ze er drie of vier kan krijgen, als voorschot op de jaren die nog zullen komen.
20 juni 2024
Kleindochter Eva wil twee haarspeldjes in haar krullen, want ze is twee jaar. Soms probeert ze zelfs of ze er drie of vier kan krijgen, als voorschot op de jaren die nog zullen komen.
7 juni 2022
‘Mama, de Sint, de paasklokken en de tandenfee, zijn dat eigenlijk allemaal papa en mama?’ vraagt kleinzoon op een onbewaakt moment.
7 december 2021
Er is iets dat piept op straat. Een of andere machine bij de verbouwing van enkele huizen verderop. Een dun en schril piepgeluidje met min of meer regelmatige tussenpozen. Ik kijk verrast op.
18 november 2021
Lang geleden koesterde mijn schoonmoeder, nog voordat ze mijn schoonmoeder werd, een oleander in een pot.
13 juni 2021
Heel veel dingen doen mij denken aan mijn vader. Maar in deze tijd van het jaar, met de vele uren zonneschijn die de dagen ons nu brengen, zie ik vaak de oren van mijn vader voor mij.
29 december 2020
Mijn Russische schoonzus vertelde dat ze haar hele jeugd lang overstelpt werd met verhalen over de berk. Altijd werd hij voorgesteld als een magische boom met wonderlijke krachten.
12 november 2020
Heel vroeger speelde ik met mijn buurmeisjes op lange zomeravonden ‘kwakkiejellabal’.
1 oktober 2020
De beste herinneringen die ik aan mijn vader heb, zijn van toen we samen een herbarium aanlegden. Jarenlang waren we daarmee bezig. Op elke wandeling speurden we vooral naar de struiken en de plantjes in de berm, tot wanhoop van mijn moeder.
14 juli 2020
Opeens stop ik midden in mijn betoog. Ik zie de geamuseerde gezichten van de anderen. Ze zijn zo oud als mijn kinderen, besef ik opeens. Wat ik vertel, klinkt als je reinste Bokrijk voor hen.
21 februari 2020
De parochie en de school van mijn kinderjaren droeg de naam ‘Onze-Lieve-Vrouw der Armen’. Daar hoorde een groot wit beeld bij van een ingetogen biddende Maria met een lichtblauwe sluier om haar middel geknoopt.
19 februari 2020
Niemand zei iets, niemand deed iets, niemand wilde iets zien van wat er aan de hand was. Zelfs toen ze vele jaren later door de straat van haar kinderjaren liep, was ze nog boos op die buurvrouwen van toen.
4 november 2019
Gisteren liepen we voor het eerst sinds vele jaren rond in de geboortestad van mijn man. Het winkelcentrum was haast onherkenbaar veranderd op enkele oude panden na.
11 januari 2019
‘Ik wou dat ik nog eens zoals vroeger in mijn ouderlijk huis kon binnenstappen en alles van me af kon laten vallen’, zegt mijn vriendin.
18 december 2018
18 december 1955. ‘Kolet krijgt haar eerste schoentjes’, lees ik in het notitieboek van mijn vader, dat we na zijn dood vonden.
11 december 2018
Mijn vader hield van behangen. In een vaste regelmaat nam hij één voor één alle kamers van ons huis onder handen. Ik mocht meehelpen.
6 november 2018
Mensen denken meestal dat hun geheugen in hun hoofd zit, in hun hersenen. Wie ben ik om dat te betwijfelen? Maar de rest van mijn lichaam heeft zijn eigen geheugen.
11 oktober 2018
Die armband moet nog uit voor het onderzoek, zegt de verpleegster. Dat zal niet gaan, die is vastgegroeid, zeg ik. Ze kijkt me aan alsof ik een koppensneller ben met een lipschijf.