No worries, love!
29 november 2023
Ik begin het inmiddels gewoon te worden: overal waar je komt in West-Australië, word je door iedereen aangesproken.
29 november 2023
Ik begin het inmiddels gewoon te worden: overal waar je komt in West-Australië, word je door iedereen aangesproken.
18 mei 2023
Toen mijn ouders nog allebei leefden, stond er bij ons thuis een leren sofa waarop ze haast elke avond samen naar de tv keken. Mijn vader zat steevast aan de zijkant, mijn moeder daarnaast in het midden van de driezitsbank.
2 mei 2023
Het is fijn fietsen over oude spoorwegbeddingen in de lente. Aan weerszijden welven de frisgroene struiken over het pad.
27 januari 2022
Aanraken en aangeraakt worden, het is steeds meer een zeldzaam goed. Corona en de #MeToo-beweging maken het nog exclusiever.
14 december 2021
Als ze het spreken, valt er niks van te maken, van het taaltje dat ze gebruiken in Kopenhagen. Je krijgt alleen even het opwindende gevoel dat je in een Scandinavische thrillerserie mee mag lopen.
29 april 2021
‘Wilt u misschien een paar bananen? Ik heb er te veel’, vraagt een Aziatisch uitziende jonge vrouw ons in het Engels. Ze heet Christina en woont in een studio naast ons huis.
2 april 2021
Onze kinderen waren er natuurlijk zoals altijd veel sneller mee weg dan wij. Zij deden al lang ongeveer alles online.
7 maart 2021
‘Waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden.’
2 maart 2021
We zitten buiten op twee bankjes met het maximum toegelaten aantal vriendinnen, op veilige afstand van elkaar.
24 september 2020
Lang geleden was er in onze wijk een buurtpostkantoortje. De benedenverdieping van een hoekhuis, met twee loketten, waarvan er slechts één open was. Bijna altijd zat daar Magda.
8 september 2020
Elke zomer denk ik dat ik het dit jaar niet zal laten gebeuren. En dan blijkt altijd weer dat het niet valt tegen te houden. Het verlangen naar de herfst.
23 augustus 2020
U kent ze wel, die oude afbeeldingen met het oog van God in een driehoek, met daaronder de tekst ‘God ziet mij, hier vloekt men niet’. Inmiddels zijn ze retro en dus hip, maar mij hebben ze nooit een centimeter dichter bij God gebracht.
20 augustus 2020
Tot voor kort had het vooral een negatieve bijklank. Uitstellen was iets voor losers.
30 juli 2020
Jarenlang heb ik me geërgerd aan de vrome, zweverige uitleg die veel van mijn vakgenoten gaven aan het woord ‘ontmoeten’.
23 maart 2020
Noodgedwongen doe ik sinds een week mijn dagelijkse pilatesoefeningen in mijn eentje. Mijn buurvriendin met wie ik dit al jaren elke ochtend volhoud, werkt in een ziekenhuis en moet zoveel mogelijk contact vermijden.
13 december 2019
Ik ga graag naar de kantine in het woonzorgcentrum van mijn moeder. Hoewel ‘iets gaan drinken’ tijdens haar hele actieve leven niet tot de normale geplogenheden behoorde (je dronk alleen als je dorst had, gewoon thuis), vindt ze het nu toch wel eens fijn.
24 november 2019
Het is weer mutsentijd. Je moet iets overwinnen om buiten te komen. De wind is ijzig. Maar tegelijk gebeurt er ook iets moois op de stoep.
22 oktober 2019
‘Heb je ook pijnboompitten?’ vraag ik aan Rachid, mijn uitermate vriendelijke Marokkaanse kruidenier. Zijn verse dadels smaken zoveel lekkerder dan die van de supermarkt, dat ik ook zijn pijnboompitten wel eens wil proberen. Hij kijkt opeens wat terughoudend.
20 oktober 2019
De oude kapper knipt opnieuw. Hij was al enkele jaren met pensioen en sprong alleen nog bij rond drukke feestdagen.
18 oktober 2019
Ik heb een slimme man. Voor zijn werk leest hij ingewikkelde teksten, denkt erover na en schrijft er dan even ingewikkelde zinnen over.
13 juni 2019
Wie in ons land met de trein reist, krijgt vaak een uitvoerige inkijk in de achterkanten van huizen.
1 maart 2019
Als ik vanuit mijn straat naar het centrum van mijn stad loop, hoor ik op de stoep minstens vijf verschillende talen voorbijkomen. Sommige kan ik verstaan, andere ongeveer thuisbrengen, nog andere zelfs dat niet. Ik word daar altijd ontzettend goedgehumeurd van.