Karaoke
26 november 2024
Als ik met mijn moeder iets wil gaan drinken in de cafetaria van het woonzorgcentrum, komt de muziek ons al tegemoet.
26 november 2024
Als ik met mijn moeder iets wil gaan drinken in de cafetaria van het woonzorgcentrum, komt de muziek ons al tegemoet.
24 november 2024
Het is ouderenweek. Keuze genoeg tussen de Bijbelfiguren om er een paar op leeftijd te spotten.
21 november 2024
Ik had een nieuwe ID-kaart nodig, zo vond mijn gemeente. Hoewel mijn oude kaart naar mijn gevoel nog maar een paar jaar oud was, bleek ze bij nader inzien toch al van bijna tien jaar geleden te dateren.
15 november 2024
Voordat je uit bed stapt, je wederhelft een aai over zijn lijf geven en de vertrouwdheid van zijn vel en zijn vormen voelen.
10 november 2024
Als je tegenwoordig een blitzcarrière wilt maken, moet je gaan werken in de Kerk. Binnen de kortste keren kun je er opklimmen van manusje-van-alles tot iemand met serieuze verantwoordelijkheden.
7 augustus 2024
Met drie vriendinnen zijn we samen naar de film ‘De laatste ronde’ gaan kijken. Na afloop fietsen we naar huis.
24 juli 2024
Mijn vriendin heeft een zitbank die ze kan omtoveren tot logeerbed. Daartoe heeft die bank ergens in het midden een extra pootje.
3 juli 2024
Soms ben ik er rotsvast van overtuigd dat het dinsdag is. Terwijl het eigenlijk al woensdag is.
18 juni 2024
Je hoort het ongeveer iedereen verzuchten of er toch minstens onuitgesproken van dromen: ik wil eindelijk eens wat meer tijd voor mezelf.
4 juni 2024
Toen wij – vooraan in de twintig – lang geleden ons rijtjeshuis kochten, lachten mensen ons vrolijk uit. Zes slaapkamers, wat wilden we daarmee gaan beginnen?
7 mei 2024
Mijn moeder vindt haar spullen niet meer terug zodra ze uit haar blikveld verdwenen zijn. Wat in een kast of een lade ligt, is weg op een haast kosmische manier, alsof het er nooit is geweest.
14 maart 2024
Na afloop van een lezing praat ik wat na met anderen. In het groepje staan heel wat mensen van elders, mensen die ik niet ken.
5 maart 2024
Hoe oud je ook wordt, het is belangrijk dat je altijd iets hebt om naar uit te kijken: een avondje met vrienden, een boek dat je wil lezen of een film die je wil zien, een bijzondere verjaardag, een reis, de geboorte van een (klein)kind. Het zijn de karamellen die het leven zoet houden.
28 januari 2024
Zeuren kun je op elke leeftijd. Als peuter als je je jasje niet wilt aandoen. Als puber als je geen zin hebt om je huiswerk te maken. Als moeder als je kinderen voor de zoveelste keer hun speelgoed niet hebben opgeruimd. Maar verreweg de meeste tijd om te zeuren heb je als 65-plusser.
25 januari 2024
Als ik mijn kleindochter na haar middagdutje uit bed ga halen, staat ze al rechtop met haar handjes om de rand geklemd. ‘Wakker!’ kraait ze overtuigend. Alsof ik dat zou gemist hebben.
23 januari 2024
Sinds kort verschijnt er op mijn gsm af en toe de mysterieuze boodschap: ‘gemist spraakgesprek’. Dat betekent dat ik een telefoonoproep heb gemist vanwege andere bezigheden of niet goed opgelet.
23 november 2023
We maken een wandelingetje op het terrein van het woonzorgcentrum. Mijn moeder in de rolstoel en ik te voet erachter.
26 oktober 2023
Ze zeggen dat het goed is voor een mens om elke week iets nieuws uit te proberen. Kwestie van de radertjes in je hoofd soepel te houden en je hart nieuwsgierig en open.
3 oktober 2023
Een vriendin feliciteerde me onlangs omdat ik al 25 000 dagen oud was. Heel even was ik lichtjes in paniek omdat ik dacht dat ik mijn eigen verjaardag vergeten was, maar dat bleek gelukkig niet het geval.
10 september 2023
Veel mensen hebben naar het einde van hun leven toe het gevoel dat ze maar wat aangerommeld hebben.
24 augustus 2023
Het lijkt alsof ik de laatste tijd alleen nog reclame krijg voor hoorapparaten en trapliften. Blijkbaar wil de wereld mij iets zeggen. Maar ik ben er nog niet helemaal uit wat precies.
29 juni 2023
Mijn hele leven al doe ik me lichtjes groter, sterker en flinker voor dan ik ben.
30 mei 2023
De loofbomen staan weer allemaal vol in blad. Spetterend groen in verschillende tinten, met de glans van nieuwheid er nog op. Ze zijn weer helemaal aangekleed voor de zomer.
23 mei 2023
Vorig jaar heb ik een vlekje op mijn been laten weghalen en nu zit ik met een lelijk litteken. Ik klaag erover tegen mijn vriendin.
18 mei 2023
Toen mijn ouders nog allebei leefden, stond er bij ons thuis een leren sofa waarop ze haast elke avond samen naar de tv keken. Mijn vader zat steevast aan de zijkant, mijn moeder daarnaast in het midden van de driezitsbank.
30 april 2023
Iedereen wil graag oud worden, maar niemand wil het zijn, zegt een bekende boutade. We kijken met een heel dubbelzinnige blik naar onze oude dag. Ik ben onlangs weer een jaartje opgeschoven en dat zet je onwillekeurig aan het denken.
9 maart 2023
De dingen die onbewust in je hoofd zitten, zijn de gevaarlijkste. Je weet nauwelijks dat ze er zijn. Je bent je van geen kwaad bewust. Tot je op een kwade dag jezelf betrapt op een rare gedachte of een vreemd gevoel.
23 februari 2023
De laatste tijd word ik omringd door mensen op wielen. Aan het ene uiteinde is er mijn 95-jarige moeder. Die gaat al enkele jaren door het leven met een rollator. Hij wijkt niet van haar zijde.
21 februari 2023
Het wordt voor mijn moeder in het woonzorgcentrum steeds moeilijker om gezichten te onthouden. En al helemaal om er nog een naam aan vast te plakken.
24 november 2022
Ik heb nooit gerookt en ik ben ook niet van plan om ermee te beginnen. Maar soms denk ik dat er aan mij een goede pijprookster verloren is gegaan.
10 november 2022
‘De auteur maakte van spotten zijn handelsmerk’, lees ik in een artikel over een Franse journalist. Heel even denk ik dat de man sterk was in ironie.
1 november 2022
Er was een tijd dat ik me ergerde aan de vele verhuiswagens in onze buurt. Om de haverklap blokkeerde zo’n groot gevaarte de straat en moest je omrijden of je met je fiets over de stoep wurmen om op je bestemming te komen.
30 oktober 2022
Jonge mensen kunnen het zo achteloos zeggen: ‘De dood is een deel van het leven.’ Ze missen hun stokoude grootmoeder wel als ze gestorven is, maar er komt altijd iets moois en iets nieuws in de plaats. Zo kun je over de dood denken als je jong bent.
16 oktober 2022
In oktober gebeurt het me steeds vaker dat ik argeloos door de stad loop en opeens denk: wat doen al die kinderen toch op straat? Moeten ze niet op school zitten? Het is toch een gewone weekdag?
14 juli 2022
Het lijkt wel alsof we de zon onder onze arm hebben meegenomen.
7 juli 2022
Wij erfden lang geleden een grote kast van mijn schoonouders. Een kast met bovenaan planken en onderaan lades van klein naar groot. Hij stond bij hen in de woonkamer.
17 mei 2022
Na meer dan twee jaar begon ik stilaan te denken dat ik de dans zou ontspringen, maar in de staart van de file heeft het coronabeestje mij toch nog te pakken gekregen. Eindelijk ben ik ook een ervaringsdeskundige 😉
24 april 2022
Al heel mijn leven lang ben ik krampachtig overal op tijd. Vast en zeker een gevolg van mijn opvoeding.
30 januari 2022
Hoewel mij met het voortschrijden der jaren objectief veel minder levenstijd rest dan vroeger, ben ik inmiddels toch beter geworden in wachten. Er is zoveel in het leven waarop je moet wachten.
25 januari 2022
Een vriend vertelt me over zijn stokoude moeder. Haar geheugen is weggedeemsterd, zoveel uit haar verleden is vervaagd. Hij brengt haar bijna dagelijks een kort bezoekje.
2 januari 2022
Met corona nooit ver weg klinkt onze vaste nieuwjaarswens ook dit jaar minder vrijblijvend dan anders: een goede gezondheid!
23 november 2021
In het begin denk je dat het een grapje is. Als je kinderen jullie onder elkaar ‘de oudjes’ gaan noemen. Je reageert verontwaardigd lacherig als je het hoort en laat het passeren.
14 november 2021
De levensfasen van de mens worden wel vaker vergeleken met de seizoenen. De kinderjaren zijn de lente, waarin alles ontluikt.
9 november 2021
Mijn favoriete plant is tegenwoordig de zaagcactus. Een cactus met getande bladeren die iets hebben van een zaagblad.
31 oktober 2021
Het kerkhof waar mijn vaders urne begraven ligt, wordt steeds voller. Eerst lag hij op de laatste rij, nu zijn er al zes extra rijen en is het stilaan een beetje zoeken.
28 oktober 2021
Een vriendin vertelde me een prachtig verhaal. Ze zat op de trein, toen ze op het perron een oma uitgebreid afscheid zag nemen van haar kleindochter van een jaar of zestien.
21 oktober 2021
Hoe ouder een mens wordt, hoe meer losse eindjes hij of zij verzamelt.
19 oktober 2021
Vroeger duurden de telefoongesprekken met mijn moeder eindeloos. Elke vrijdagavond was het prijs. Ik moest haar bellen, andersom was ondenkbaar.
30 september 2021
Een bril is een mooie uitvinding: ik kan ermee autorijden en koken, veilig doorheen de drukte fietsen en boodschappen doen, mezelf aankleden en mensen herkennen. Maar als ik nauwkeurig mijn eigen ogen of gezicht wil zien zonder bril, zit ik in de problemen.
23 september 2021
‘Ik heb een nieuwe eetkamer en het was een dure!’ hoor ik een man tegen zijn vriend zeggen. In tegenstelling tot mij, snapt die vriend meteen waarover het gaat. De man heeft blijkbaar een nieuw gebit.
21 september 2021
Misschien is het hilarisch dat mijn moeders favoriete tijdsbesteding het invullen van woordzoekers is. Terwijl ze in het dagelijks leven steeds minder haar woorden weet te vinden.
9 september 2021
‘De zomer is weer voorbij.’ Mijn vader zei het elk jaar opnieuw, als de hemelsleutel langzaam roze begon te kleuren.
8 augustus 2021
Ik kan me nog goed herinneren hoe het was in de fase van ‘nog niet’.
1 juli 2021
Onlangs waren we voor het eerst sinds lange tijd weer eens op restaurant met vrienden. En zoals dat gaat, doken er tijdens de gesprekken allerlei verhalen van soms heel vroeger op.
18 mei 2021
‘Vraag me niet wat ik gedaan heb, want dat weet ik niet meer. Maar ik ben niet op mijn kamer gebleven en het was fijn’, zegt mijn moeder stellig.
11 mei 2021
17 jaar was ik. Ik paste een ribfluwelen jeans, met mijn moeder buiten voor het gordijn van het pashokje.
22 april 2021
‘Wacht even, die lange slungelige acteur, wat was zijn naam toch? Je weet wel, hij speelde ook in die film over die zieke vrouw. Hoe heette die film ook alweer? Straks schiet het me wel te binnen!’
11 maart 2021
Vandaag exact een jaar geleden ging ik op bezoek bij mijn moeder in het woonzorgcentrum.
5 maart 2021
Je hoort het vaak: als ik dát niet meer zelf kan, dan hoeft het voor mij niet meer!
11 februari 2021
Er was een tijd dat we erom lachten: hoe mijn zestig- of zeventigjarige ouders stressten om in onze ogen onnozele dingen.
15 januari 2021
Je bent zo oud als je eruitziet, zo luidde de slogan lang geleden.
5 januari 2021
Hoe langer je leeft, hoe meer losse eindjes je verzamelt. Dingen die ooit belang en betekenis hebben gehad, maar die in de loop der jaren zijn kwijtgeraakt.
17 november 2020
Mijn moeder heeft een mooie, zonnige kamer in een gloednieuw woonzorgcentrum. Een van haar favoriete uitspraken is tegenwoordig: ‘Ik zit hier te wachten op de dood.’
1 november 2020
De regen zorgde voor het perfecte decor op het kerkhof. De vergeelde afgevallen bladeren, de modder op de paadjes en de omgewaaide bloempotten op de graven deden de rest.
22 oktober 2020
Soms heb je andere talen nodig om te beseffen wat je in je eigen taal zegt. Altijd een belangrijk argument voor het leren van vreemde talen.
15 oktober 2020
Als de trein waarop je zit, stopt in een station, begint er op het spoor naast je soms opeens een trein te rijden. Heel even weet je dan niet welke trein beweegt en welke stilstaat. Ga je zelf vooruit en de andere trein niet? Of is het omgekeerd?
27 augustus 2020
Mensen zonder bril gaan er spontaan van uit dat iedereen graag zo scherp mogelijk wil zien. Dat is een zware misvatting.
24 juli 2020
‘Wie wat bewaart, die heeft wat!’ zo klonk de leuze van mijn schoonouders en ouders.
16 juni 2020
Mijn moeder zit gevangen. Ook al heeft ze niets misdaan, of toch niet meer dan anders.
17 maart 2020
Ik herinner me nog goed de periode waarin onze kinderen opeens per se alles ‘zellef’ wilden doen: hun boterham smeren, hun schoenen aantrekken, een glas fruitsap inschenken.
16 maart 2020
Drie procent, dat heb ik altijd verwaarloosbaar weinig gevonden. Als mijn buienradar zegt dat er drie procent kans is op een regenbui, neem ik niet eens een paraplu mee.
9 maart 2020
Je hoeft niet per se een bijna-doodervaring te hebben om buiten jezelf te treden.
2 maart 2020
Ik krijg elke week een mail op naam van mijn moeder met als titel: ‘Clothilde, dit mag je deze week niet gemist hebben.’ (Ja, mijn moeder heet tot haar grote fierheid Clothilde, en nee, mijn vader heette niet Clovis.)
20 december 2019
‘Toen ik vanmorgen in mijn botjes stapte…’, begint mijn vriendin. Ik schiet luidop in de lach.
19 december 2019
Ik schuifel achter mijn moeder aan door de kerstmarkt in het woonzorgcentrum. Het is er druk en al die rollators en rolstoelen blokkeren regelmatig de gangen tussen de kraampjes.
13 december 2019
Ik ga graag naar de kantine in het woonzorgcentrum van mijn moeder. Hoewel ‘iets gaan drinken’ tijdens haar hele actieve leven niet tot de normale geplogenheden behoorde (je dronk alleen als je dorst had, gewoon thuis), vindt ze het nu toch wel eens fijn.
9 december 2019
Mijn voetzolen hebben regelmatig heel concrete dromen. Na een uurtje in het centrum smeken ze om een laag asfalt.
25 november 2019
De tijd dat ze ons vroegen wat we later willen worden ligt voor mijn vriendin en mij al even achter ons. Toch fantaseren we regelmatig over later.
19 november 2019
Vandaag krijgt onze auto winterbanden. Ik voel me als een moeder die met haar kind naar de dokter gaat voor een inenting.
15 november 2019
Deze week zag ik het weer ergens passeren, het feit dat de mens tot zijn vijftigste min of meer vanzelf gezond blijft, maar dat het daarna afwachten is. Alles wat je na die tijd aan gezonde, pijnloze jaren beleeft, is in feite ‘bonustijd’.
30 oktober 2019
Iedereen zou het recht moeten hebben om zijn eigen bijnaam te kiezen. In de loop van het leven kan die natuurlijk aangepast worden, als de omstandigheden veranderen.
6 oktober 2019
Ik weet wel dat het niet klopt, maar de studenten in mijn stad lijken elk jaar jonger te worden. Elk jaar eind september en begin oktober zie je hier geregeld jongelui met matrassen over straat lopen, op weg van het ene kot naar het andere.
20 september 2019
Als het kortetermijngeheugen van mensen beetje bij beetje afneemt, krijg je vaak vreemde situaties. Op bezoek bij mijn 92-jarige moeder heb ik net uitvoerig verteld over kleinzoon die naar het eerste leerjaar gaat.
11 september 2019
Het wordt tijd om iets te bekennen: ik heb geen kookeiland. Ik heb zelfs geen inloopdouche. En wat nog erger is: ik verlang er ook niet naar. Want ik heb een hekel aan spatten.
6 september 2019
‘Dat gaat niet lukken’, zegt Kader Abdolah. Enkele jaren geleden hoopte hij dat het regime in zijn land – Iran – snel democratischer zou worden en dat hij er na nog vier boeken te schrijven zou kunnen terugkeren.
4 augustus 2019
Het is om meerdere redenen jammer dat Jezus geen oude dag heeft mogen meemaken. Nu we collectief ouder worden, missen we hem soms als concrete inspiratiebron voor die levensfase.
1 augustus 2019
Als iemand iets niet meteen snapte, zei mijn moeder steevast minachtend dat hij of zij ‘dur de comprenure’ was. Traag van begrip zijn was in haar ogen bijna een misdaad. Aan dergelijke mensen wilde zij haar kostbare tijd niet verspillen.
23 juli 2019
Ze heette Carla, dat is bijna alles wat ik nog over haar weet. Ze was van mijn leeftijd, maar terwijl ik al een paar jaar lesgaf en een stel pleegkinderen in huis had gehaald, studeerde zij de wereld rond.
19 juli 2019
Ditmaal zit ze op het balkon als ik arriveer. ‘Joehoe!’ hoor ik ver boven mij, als ik naar de ingang van het woonzorgcentrum loop.
12 juli 2019
In het vijfde en zesde middelbaar had ik les van een heel enthousiaste leraar Latijn en Grieks. Regelmatig bracht hij in zijn lessen interessante dingen ter sprake die slechts van heel ver te maken hadden met de tekst die we herkauwden en soms mishandelden in de klas.
6 juni 2019
Als vrouw van enige leeftijd heb je vooral in de zomer elke dag een lastige keuze te maken. Wat doe je met je benen en je knieën?
2 juni 2019
‘Ja, kom er hier maar bij zitten’, zegt de oude meneer vriendelijk. Hij zit in het zonnetje op een bank in het park en schuift een eindje op als ik met kleinzoon een plekje zoek om een koekje te eten.
3 mei 2019
Mijn moeder heeft haar hele lange huwelijksleven gewoond in een huis met vele kamers.
19 april 2019
‘Dag mevrouw, ik kom van Artsen zonder Grenzen’, zegt een frisse jongeman aan mijn deur.
18 april 2019
Enige tijd geleden merkte ik dat mijn moeder toch wel erg lang dezelfde kleren droeg.
15 april 2019
Het menselijk leven is een vreemde mengeling van groot en klein. Snotneusjes afvegen versus het klimaat redden. De hond uitlaten versus de vluchtelingenkwestie.
29 maart 2019
Ik ben bij de huisarts voor de halfjaarlijkse controle van mijn vel. Of er geen verdachte vlekjes zijn opgedoken die snel een halt moeten worden toegeroepen.
22 maart 2019
‘Ik heb niet echt dringende klachten,’ zeg ik tegen mijn huisarts, ‘maar ik kom er toch maar even mee langs. De laatste tijd krijg ik overal uitgroeisels.’
18 februari 2019
Al zo lang als ik haar ken en waarschijnlijk nog veel langer wil mijn moeder altijd en overal de eerste zijn. Van elk aspect van het leven maakt zij kleine competities en ze is pas gelukkig als ze die ook wint.
29 januari 2019
De dochter van een vriendin wordt acht. Deze verjaardag vindt ze extra leuk, want acht is haar lievelingsgetal. De weemoed slaat als een golf over me heen. Waar is de tijd dat ik een lievelingsgetal had?
18 januari 2019
Ik denk dat er in het woonzorgcentrum van mijn moeder engelen wonen. Niet dat ik ze al ooit gezien heb, maar ze laten overal duidelijke sporen achter.
6 december 2018
Laat op de avond. Ik lees een artikel over slaapstoornissen bij kinderen, met als titel ‘Slaap, kindje, slaap.’ Er staat: ‘Plan een uurtje rust in voor het slapengaan. Vermijd schermen en energieke activiteiten.’
3 december 2018
‘Hier zal ik dan maar blijven tot ik doodga’, zegt mijn moeder laconiek. Ze heeft het over het woonzorgcentrum, waar ze het overigens prima naar haar zin heeft.
30 november 2018
Ik sta te voet te wachten bij het stoplicht van een druk kruispunt op de ringweg. Over het fietspad komen twee fietsers aangereden in tegenovergestelde richting.
26 november 2018
Mijn moeder is naar het Sinterklaasfeest in haar woonzorgcentrum geweest. De Sint zat op een troon en er liepen echte zwarte pieten rond. Ze hebben liedjes gezongen en speculaas gekregen.
26 oktober 2018
De eerste keer dat ik merkte dat ik langzaamaan onzichtbaar werd, was op een zomervakantie in Italië. Onze tweelingdochters waren toen vijftien, en zo fris en appetijtelijk als blozende appeltjes. We liepen over de markt in Arezzo, ik in een zomerjurkje en zij in korte rokjes. Alle Italiaanse mannen, van 17 tot 97, keken alleen […]
25 oktober 2018
Van tijd tot tijd vind ik het heerlijk om te lachen met allerlei uitingen van midlifecrisis. Tot ik opeens met een schok besef, dat ík in het beste geval al op driekwart van mijn leven zit. En driekwart klinkt echt helemaal anders dan midlife.
22 oktober 2018
Franciscus noemde zijn lichaam liefdevol ‘broeder ezel’. Vroeger vond ik dat nogal denigrerend, maar met de jaren begin ik het steeds beter te begrijpen. Het biedt mogelijkheden. Want wat is er heerlijker om aan iemand de schuld te kunnen geven als er iets niet goed werkt?