Het nieuwe chic

2 april 2021

Onze kinderen waren er natuurlijk zoals altijd veel sneller mee weg dan wij. Zij deden al lang ongeveer alles online. Als ik me hardop afvroeg wie er vorig jaar de ronde van Vlaanderen had gewonnen, tokkelden zij al vrolijk het antwoord tevoorschijn op hun smartphones. Op dezelfde manier betaalden ze me iets terug voordat ik met mijn ogen kon knipperen. Ze reserveerden tickets of bestelden maaltijden en checkten openingsuren of filmprogramma’s. Allemaal in een oogwenk, voordat ik zelfs maar het telefoonboek had opengeslagen of een foldertje opgediept. Ze lieten me met een raar bewegend autootje op het schermpje van mijn gsm zien waar ze onderweg waren en om hoe laat ze bij ons zouden arriveren. Als iets niet in hun maat of kleur te vinden was, bestelden ze het gewoon online. In plaats van zoals wij te wachten of naar een andere winkel te trekken.

De coronacrisis zorgde ervoor dat ook wij noodgedwongen overstag gingen en reserveerden voor een tijdsslot in musea of winkels. We zoomden met collega’s en vrienden en volgden online lezingen en webinars. Een steeds groter deel van ons leven begon zich online af te spelen.

Mijn moeder begrijpt er steeds minder van en dat is geen wonder. Een groot deel van haar actieve leven had ze zelfs geen telefoon in huis. Als je iemand iets wilde vragen, ging je gewoon even langs. Openingsuren bleven jarenlang dezelfde: iedereen kende ze en niemand hoefde iets op te zoeken. Als je iets ingewikkelds of iets van vroeger wilde weten, sloeg je er een encyclopedie op na. Ze gelooft niet dat het kan dat ik fotootjes doorstuur op de familie-app als ik bij haar op bezoek ben, en dan meteen reactie krijg van de anderen. Ze knikt dan wel, maar in haar hart verdenkt ze me ervan de boel te manipuleren.

Misschien wordt het binnenkort het nieuwe chic om iets in real live te doen, en niet online. Naar een echte winkel gaan om sokken te kopen. Gaan eten op restaurant en het niet hoeven mee te nemen in afhaalbakjes. In het echt afspreken met vrienden en elkaar rechtstreeks zonder tussenscherm in de ogen kijken. Uitleg krijgen over een aangekocht toestel of een nieuwe regeling van een levende mens in dezelfde ruimte. Lessen allemaal in het leslokaal terwijl je zit tussen medestudenten. In volle rijen in een zaal naar een concert luisteren in plaats van via je eigen geluidsinstallatie. Bijna een ongekende luxe.

Automatisch hanteer ik het criterium van echtheid bij het schiften in mijn activiteiten. De weinige ‘echte’ afspraken in mijn agenda gaan zondermeer voor op de zoom en andere online sessies. Echt gaat boven online, en daar laat ik weinig tussenkomen.

Wat stilaan een beetje ouderwets was geworden, is binnenkort het nieuwe chic: iets doen in levenden lijve. Of hoe je zelfs op je oude dag hip kan worden.

(Afb. van ImaArtist via Pixabay)