Iemand om kwaad op te zijn

16 november 2021

Het is sterker dan onszelf: als er iets onaangenaams gebeurt, zoeken we allemaal iemand om kwaad op te zijn. En in deze coronatijden, waaraan geen einde lijkt te komen, geldt dat nog meer dan anders.

Waarom kan die voorstelling niet doorgaan? Zijn die mensen dan niet gevaccineerd? Hadden ze dat niet vroeger kunnen bedenken? Waarom moest die mondmaskerplicht zo nodig worden afgeschaft? Moeten die kinderen/senioren/studenten nu per se met zoveel tegelijk en zo dicht op elkaar samenkomen? Waarom heb ik eigenlijk een derde prik gehaald? Moeten die arme kinderen nu ook al een mondmasker dragen? Krijg ik een blindengeleidehond als ik met beslagen bril en mondmasker in een winkel moet rondlopen? Mag ik die buurvrouw nu meenemen in mijn auto of niet? Moet ik de hele film lang dat mondmasker ophouden? Gaat die lezing echt niet door na al mijn voorbereidend werk? Moet mijn publiek gemaskerd in de zaal zitten? Hoor ik echt zo slecht of zit dat verdomde mondmasker daar voor iets tussen? Slaat die CO2-meter nu al dieporanje uit, terwijl we pas helemaal hebben verlucht? Moet ik nu ook al een coronapas voor mijn moeder van 90-plus aanvragen als we iets willen gaan drinken?

We verkeren in een permanente staat van ergernis. We moeten altijd opnieuw onze plannen aanpassen en meestal intomen. Schakelen is net zo noodzakelijk geworden als ademen.

En dan hoeft er maar iemand een halve stap verkeerd te zetten of hij/zij krijgt de volle laag. Die zotten zitten met tien in een veel te klein lokaaltje! Die oude man/vrouw heeft zijn mondmasker onder zijn neus zitten! Die studenten feesten als beesten en dan zijn ze verwonderd dat ze besmet raken! Die organisator is veel te bang: belachelijk om het weer niet te laten doorgaan! Die experten beloven telkens iets anders! De dokters zijn erop uit om ons bang te maken! De minister wil weer alles lam leggen!

We voelen ons verongelijkt en dus schoppen we tegen al wie ons onrecht zou hebben aangedaan. Al weten we diep vanbinnen dat het meestal niet terecht is. Want sommige vervelende dingen gebeuren gewoon. Shit happens. Er is niemand om kwaad op te zijn, en dat missen we heel erg. We zitten samen in de puree, al bijna twee jaar lang. We zoeken een uitweg, maar dat gaat langzaam en met veel hindernissen. Telkens weer vallen er plannen in het water, grote en kleine. We worden er uiterst sikkeneurig van. De overheid, de zorgsector, gewone mensen overal, doen wat ze kunnen om het van dag tot dag een beetje leefbaar te houden.

Voorlopig is dat alles wat we kunnen verwachten. Misschien moeten we dat laten doordringen. We hebben tenslotte eten en een dak boven ons hoofd. We ondergaan deze pandemie zo goed en zo kwaad als we kunnen. Het weegt en we zijn het meer dan beu. Maar we hebben geen andere keuze. En als we af en toe eens onterecht op iemand kwaad zijn, is dat niet meer dan een afleidingsmaneuver waarmee we onszelf overeind houden. Zo lang het nodig is.

(Afb. van Ryan Franco via Unsplash)