Lichtjes
5 november 2020
Toen ik een jaar of tien was, vond ik het leuk om in de auto in het donker naar de lichtjes van de huizen langs de weg te kijken. Op terugweg van mijn grootouders fantaseerde ik dan in welk huis ik zou willen wonen.
Bij sommige mensen zag je kleine kieren van licht tussen de gordijnen. Soms was er boven de voordeur een zwak verlicht raampje in de gang. Of een vage gloed op een van de kamers boven. Maar in mijn favoriete huis waren alle ramen helverlicht. De gordijnen waren breed open, zodat het licht vrij naar buiten kon stralen. Soms zag je mensen lopen achter de ramen. Ze leken te dansen in het licht.
Warm verlichte ramen van huizen in het donker, ik word er nog altijd gelukkig van. En ik woon daarvoor in de perfecte stad, waar tot op de bovenste verdieping van veel huizen studentenkamers zijn en het licht dus tot laat in de nacht blijft branden. Achter elk raam weet ik mensen, bezig met hun eigen leven, maar altijd met een hart vol andere mensen. Ik kan er niet genoeg van krijgen.
Onze buurvrouw die nog niet zo lang weduwe is, vertelde me onlangs hoe blij ze is dat er weer veel jonge gezinnen in de straat zijn komen wonen. ‘Er is nu weer overal licht achter de ramen ’s avonds, dat vind ik zo fijn!’ zei ze. ‘Dan voel ik me minder eenzaam.’ Ik begreep haar helemaal.
Alleen met veel lichtjes overal komen we deze extra donkere winter door. Elke avond zet ik een lantaarn met een kaars bij de voordeur. Aan de overkant van de grote straat heeft iemand het hele balkon vol kerstlichtjes gehangen. Vlammetjes van hoop, sterretjes van moed. Hoe meer we ze zien, hoe beter het werkt.
;)
;)
;)
;)
;)
Kolet Janssen, uw blog is voor mij ook een dagelijks lichtje!
Dikke merci daarvoor.
Bedankt
Na dagen vorige week van druilerige regen en sombere wolken kwam de zon. Vanuit zijn tuin riep mijn buur: de zon doet deugd he!….glimlachende gezichten, herfstkleuren werden fel, ‘de moraal’ kwam terug, stralend, genot…De nuances zijn oneindig: noorderlicht, najaarslicht, ochtendlicht, zonlicht, kunstlicht… Bij toeval viel het licht eens uit in een expositie. Een werk van E. Claus werd oriëntatie in het volstrekte donker. Verder is de afwerking van een icoon de belichting. Met de weerschijn van de kaarsen geeft me dat een gelukkig gevoel.
Ik geef het licht menselijke eigenschappen zoals beleefd, vriendelijk, voornaam, gezellig, goed, beminnelijk, openhartig, begrijpend, zachtmoedig,aanvaardend. Ook wel onbegrijpelijk. Zo schilderde ik een fragment uit de ‘waterlelies’ van C.Monet. Het is me een raadsel hoe hij het licht erin kon krijgen. Waanzinnig, het onmogelijke voorbij, raadselachtig.