Kolet Janssen

auteur

Niet klagen

1 september 2020

‘We mogen niet klagen, want het is geen oorlog’, zegt een vriendin.

Ik slik en knik.

Met onze buurtleesclub mogen we niet vergaderen in ons gewone lokaal. Dat is op het gelijkvloers van een woonzorgcentrum en dat is dus voorlopig taboe. Na veel zoeken vinden we een andere plek. We mogen er met tien in een grote zaal zitten. Gelukkig zijn er een paar leden afwezig en komen we net niet over de tien. We ontsmetten voordien en na afloop tafel en stoelen. De ramen blijven de hele avond openstaan. We drinken geen thee. Maar we zijn blij dat we samen kunnen zijn.

Het jaarlijkse straatfeest met barbecue stelt veel meer problemen. Samen eten is in de praktijk niet haalbaar. We besluiten om op ruime afstand tafels op te stellen rondom het ingehuurde muziekgroepje. Misschien kunnen we drankjes inschenken, op voorwaarde dat iedereen zijn eigen glas meebrengt. Maar wie wil er vooral met de leden van zijn eigen bubbel praten? We moeten online zoveel formulieren invullen dat we ervan zweten achter ons mondmasker, maar we krijgen groen licht. Tot we een week later aangemaand worden om de aanvraag opnieuw in te vullen, want de coronaregels zijn inmiddels lichtjes gewijzigd. We zijn er nog niet aan begonnen. We wachten tot vlak voordien, want de regels veranderen wellicht nog een paar keer.

In de kerk is het zo mogelijk nog moeilijker. Het lokaal waarin we samenkomen met de kinderen, is verboden terrein geworden. De hoge ramen kunnen er niet open. We verhuizen al ons materiaal naar de overkant. Daar moeten we elke klink ontsmetten en krijgen we verbod om het toilet te gebruiken. En we vragen ons af hoe het zal zijn om te vertellen en voor te lezen met een mondmasker op.

Elk bezoek bij vrienden of familie wordt een uitdaging. Kan het of niet? En zo ja, hoe? Wat doen we als het regent? Zijn die chips koosjer als we ze rechtstreeks uit de zak in aparte bakjes schudden? We jongleren met handgelverdelers en spuitbussen. We zeggen nooit meer spontaan ‘Kom binnen!’ als er iemand aanbelt. We slaan meteen aan het berekenen van de risico’s en hoe we die kunnen inperken.

Alles is oneindig veel meer gedoe. Maar we mogen niet klagen, want het is geen oorlog.

(Afb. van Jusdevoyage via Unsplash)

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.