Kolet Janssen

auteur

Scharniermoment

19 augustus 2021

Mechaniek is voor mij een wonder. Ik kan met verbazing blijven staren naar een kurketrekker, een fietsketting of een roerzeef. Er gebeurt daar iets waar mijn hersenen niet voor gemaakt zijn. Bij elektronische of digitale toestellen wordt dat nog veel erger.

De keerzijde van de medaille is dat ik er ook niet op een vlotte manier mee kan omgaan. Omdat ik bij lange na niet kan voorspellen welke kant het uitgaat (letterlijk), knel ik mijn vingers in de meest onschuldige apparaten. Onlangs nog bij het openklappen van mijn zonnebril. Ik slaag er steevast in mijn vel te klemmen in zelfs het kleinste scharniertje.

Zo werd ik al herhaaldelijk het slachtoffer van de knoflookpers, van ‘handige’ plastic sluitklemmetjes voor aangebroken verpakkingen, van wasknijpers, van openklapbare doosjes, van versnellingshendeltjes van mijn fiets en noem maar op. Het leven is vol bedreigingen voor een mens zoals ik.

Als ik iemand hoor zeggen dat de mensheid zich op een scharniermoment bevindt, begin ik spontaan te rillen en voel ik de pijn in mijn vingers al.

Ik weet dat mijn huis zonder scharnieren geen ramen of deuren zou hebben. Dat mijn fiets niet zou rijden en mijn bureaulamp niet zou kantelen. Ik besef dat er zelfs in mijn eigen lijf talloze scharnieren zitten, te beginnen bij mijn knieën en mijn ellebogen. Gelukkig zijn die overtrokken met vel, zodat ik me niet aan mijn eigen gewrichten kan knellen. Misschien een idee voor al die andere scharnieren?

(Afb. van Robson Veneziani via Pixabay)

Een reactie op “Scharniermoment”

  1. Hendrik schreef:

    Goed idee, …bestaat al!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.