Vandaag zonder afspraak

15 september 2019

Ik rijd langs een onbekende route als mijn oog opeens valt op een schreeuwend oranje bord langs de weg met de tekst: VANDAAG ZONDER AFSPRAAK. Het bord blijkt te horen bij een kapsalon. Terwijl ik verder rijd, denk ik na over wat de tekst in mij naar boven haalt.

Er zijn heel wat kappers, dokters en zelfs tandartsen waar je zonder afspraak terecht kunt. Meestal betekent dat langere wachttijden en het is dus niet zo’n vanzelfsprekende reclame. Maar door de toevoeging ‘vandaag’ lijkt het alsof je iets mist door niet te stoppen en er onmiddellijk op in te gaan. Er gaat een gevoel van urgentie vanuit. Je kunt meteen en zonder planning je wilde haren laten temmen en na een halfuur met een volkomen nieuwe look de wereld instappen. Geef toe, dat heeft iets verleidelijks.

Wie regelmatig langs deze route rijdt, ziet dit bord wellicht dagelijks staan en is al snel niet meer onder de indruk. Ik wel. Ik denk aan al die andere kansen die ik elke dag heb, ook zonder afspraak. Zonder afspraak kan ik mijn liefste elke ochtend een zoen geven omdat hij in mijn leven is en blijft. Zonder afspraak kan ik appen met mijn kinderen en horen wat zij allemaal meemaken. Zonder afspraak ontmoet ik buren op straat en wissel enkele wederwaardigheden uit. Zonder afspraak onderga ik de zorg en de attentie van winkeliers, vuilnisophalers en postbodes.

En dan is er natuurlijk nog God, waar ik elke dag zonder afspraak terecht kan met alles wat me bezighoudt. Of gewoon om even tegen hem aan te leunen voordat ik verder hol.

Ik had dat bord moeten stelen, bedenk ik opeens heel onchristelijk. En het bij de ingang van de kerk moeten hangen. VANDAAG ZONDER AFSPRAAK. Want het is toch geweldig dat God er altijd is voor ons allemaal?

Of hoe zo’n eenvoudig bord me even heel anders naar het leven laat kijken.

(Kerknet.be 15 september 2019, afb. van Bessi via Pixabay)