Woordzoeker

21 september 2021

Misschien is het hilarisch dat mijn moeders favoriete tijdsbesteding het invullen van woordzoekers is. Terwijl ze in het dagelijks leven steeds minder haar woorden weet te vinden.

Er zijn ook zoveel woorden. Ik leer er nog elk jaar bij, terwijl ik er ongetwijfeld ook al veel vergeten ben. En hoe meer woorden je kent, hoe minder het stoort als je er al eens eentje kwijtraakt. Want dan kun je je met omslachtige beschrijvingen een heel eind redden.

Onlangs vertelde mijn vriendin over een familiefeestje in de tuin waarbij de kleinkinderen rondrenden met ‘van die spuitrevolvertjes, waarmee ze iedereen natspoten’. Ik vertelde haar zonder omwegen dat zoiets gewoon een waterpistool heet. We lachten erom, met niet meer dan een beetje kiespijn.

Wie weet konden we voor nog veel andere woorden zo’n accurate omschrijving bedenken, waarbij we het oorspronkelijke en vergeten woord niet eens meer zouden missen. Een broodschijfje voor een boterham, een vingersok voor een want, een luchtschuimvlok voor een wolk, een rijwiel voor een fiets. En alleen dat laatste bestaat al.

Misschien werkt het ook omgekeerd. Dat we ooit een heel stel woorden zullen kennen, waarvan we bij God niet meer weten waarop ze slaan. Voorgoed vergeten woorden.

Ik neem me voor om er dan een prachtige tekst mee te schrijven, met het ene vergeten woord naast het andere. Vergeten groente kregen immers ook pas bestaansrecht doordat iemand ermee ging koken? Ik verheug me nu al op het schrijfproces.

(Afb. van Alaina Terwilliger via Pixabay)