De geur van gastvrijheid

17 augustus 2025

Hoogzomer. Iedereen zit buiten, op zijn terras of in zijn tuintje. In de schaduw van een seringenstruik probeer ik te lezen en te schrijven. Maar mijn neus wordt geprikkeld. Een pittige geur komt aanwaaien uit een van de buurhuizen. Er zit ui in, maar ook iets van gember en een of ander fruit… Het ruikt verrukkelijk. Wat zal dat straks lekker smaken!

Het toeval wil dat ik een stuk aan het schrijven ben over gastvrijheid. Ik fantaseer dat ik straks – quasi toevallig – even aanbel bij mijn buren en mezelf met een mooi praatje aan hun tafel weet te werken. Het zijn hartelijke mensen en ze zouden me zeker uitnodigen om een hapje mee te eten. Maar ik zou me bepaald niet als een goede gast gedragen als ik me op die manier zou opdringen!

Wat heb je nodig voor gastvrijheid? Je kunt op vele manieren gastvrij zijn: door een open huis te scheppen, door echt in te gaan op wat mensen je vertellen, door onbevooroordeeld te kijken naar wat er om je heen gebeurt.

Gastvrijheid houdt altijd een belofte in. Het is het begin van iets moois. Een echte ontmoeting leidt vaak tot een contact waar iedereen gelukkig van wordt.

Bij een warm en gastvrij bezoek proberen mensen elkaar te zien. Zoals op de bruiloft van Kana, waar de wijn opeens op was. Gelukkig had de moeder van Jezus dat tijdig gezien. Ook toen al waren het vaak de vrouwen die de plooien gladstreken.

Abraham was zelfs zo gastvrij dat zijn gasten echte engelen bleken te zijn.

Is het de hemelse geur die me in hogere sferen heeft gebracht? Of heb ik gewoon honger? De geur is weggewaaid. Tijd om zelf naar de keuken te trekken voor een zomerse salade. En hoog tijd om gauw weer eens een drink met de straat te organiseren.

(Otheo.be, Photo by bruce mars on Unsplash)