Kolet Janssen

auteur

Waarloos

27 december 2018

Onderweg op de snelweg zie ik een bord met de afslag naar Waarloos. Voor wie (zoals ik) woont in woorden, is zo’n naam een cadeau. Waarloos klinkt alsof het tot een andere wereld behoort. Een stad omringd door een moeras in het oosten en ondoordringbaar struikgewas in het westen. Een plek waar geen huizen staan, maar vreemd gevormde koepels, begroeid met gras en klimop. Waar de mensen elkaar groeten door een hand op hun hart te leggen en licht met het hoofd te neigen.

Alles van waarde is weerloos, zoemt het vers van Lucebert in mijn hoofd. De naam Waarloos lijkt er wel een echo van. Een oord waar we alles kunnen samenbrengen wat weerloos en waardevol is: pasgeboren baby’tjes, bedreigde dieren en planten, een grote zeepbel vol stilte, een verzameling ontwapenende glimlachjes, eerlijk engagement, harten vol vertrouwen en trouw, verdriet om gemiste geliefden, hoop op ander leven, hier en elders in het heelal, een open handpalm waar we met de hele schepping in kunnen rusten.

Tegen de tijd dat mijn hoofd klaar is met Waarloos, ben ik helaas mijn eigen afrit (alweer!) voorbijgereden. Ook dromen hebben hun prijs ;-).

2 reacties op “Waarloos”

  1. Adolf Swinnen schreef:

    Dank u – vrede en alle goeds!

  2. Adolf Swinnen schreef:

    Dank u!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.