Lezen onderweg

9 november 2018

Ik ben een leesbeest. Ik kan geen letters voorbijlopen zonder ze te lezen. Dat gaat vanzelf. Ik lees alles wat los en vast zit. Ook als ik in de auto zit. Zelfs als ik er bijna misselijk van word. Ik kan het niet laten.

Grote en kleine reclamepanelen langs de weg lees ik altijd. Uithangborden ook. Gekke straatnaamborden, onhandige slogans van de plaatselijke slager, ik heb het allemaal gezien. Als ik later de weg terug moet zoeken, oriënteer ik me daarop. Vraag me niet of er een kerk of een fabrieksgebouw stond bij die afslag. Ik heb alleen de borden gelezen. Dat helpt echt als het gaat om de naam van een café of een lokale groenteboer. Dan kan ik feilloos de weg terugvinden.

Maar de landelijke campagnes van matrassen, banken, supermarktketens of multinationals sturen mijn oriëntatievermogen totaal in de war. Genre: ‘Het is jouw energie’ of ‘Can’t beat the feeling’. Want opeens staan er wel vijf van die borden vlak bij elkaar. En dan helpt mijn strategie niet meer. Dan zwalp ik rond zonder houvast, tot ik weer een restaurantje of een kapsalon passeer met een olijke naam, die ik me herinner. De ‘Mamma Mia’ of ‘De Hoofdzaak’.

Ik pleit dus voor meer gepersonaliseerde reclameborden. Allemaal verschillend, afhankelijk van de plek waar ze staan. Dan heb ik geen gps meer nodig.