Als gelovigen het verkeer ophouden
23 juni 2019
Een lange file op de Naamsestraat. Niet zo ongewoon, maar je kijkt toch altijd een beetje nieuwsgierig naar de oorzaak van de opstopping. En dan zie je een groepje mensen in witte gewaden voorop, gevolgd door een baldakijn en nog meer biddende, zingende mensen.
Ik besef meteen dat het Sacramentsdag is. Dat is zo’n feestdag zonder vrijaf, waarover mensen dus nog minder weten dan over Hemelvaart of Pinksteren. En dat er een processie bij hoort waarin de priester met een hostie rondloopt, komt bij de meeste omstaanders wat vreemd over. Een beeld van Maria of een andere heilige, dat zouden ze beter hebben begrepen. Maar een hostie in een dure kelk met een glaasje, dat vraagt veel inlevingsvermogen.
Wat doe je tegenwoordig als je iets speciaals ziet? Juist, je haalt je gsm boven. Aan de zijkant staan dus geen eerbiedige, meebiddende mensen, maar toekijkers die dit als een soort toeristische attractie zien. Zo wordt godsdienst folklore. Iedereen klikt er vrolijk op los.
Ik probeer een andere houding te vinden, maar dat is niet gemakkelijk. Hoe dichtbij kun je gaan staan zonder als ‘medeplichtige’ beschouwd te worden? Mag je als collega katholiek gewoon meedoen? Er gaat van die zingende, biddende groep mensen een soort heilig vuur uit, waaraan je je ook niet meteen wilt branden. Het is dapper wat ze doen, aan de wereld laten zien waarvoor ze staan. Het heilig sacrament is tenslotte het teken bij uitstek van wat we in het spoor van Jezus willen doen: samen het brood breken, elkaars leven delen, met alle mensen van overal.
Zelf zou ik niet meteen in een processie achter een baldakijn met een monstrans gaan lopen. Maar deze mensen vinden hier elkaar. Ze komen van bij ons en uit landen van alle kanten van de wereld. Dan kan zo’n traditie een mooie manier zijn om de eenheid te beleven.
Aan het einde van de stoet rijdt een politieauto met flikkerende, blauwe lampen. Daarna een drietal opgehouden bussen en een paar auto’s.
Het is heerlijk dat we in een land wonen waar zoiets kan. Waar mensen te voet hun geloof mogen uiten en daarvoor één keer per jaar het verkeer ophouden. Het hoeft niet per se allemaal binnenskamers. Het is juist fijn dat we allemaal kunnen zien wat andere mensen vieren. Dat is pas echt leven.
;)
;)
;)
;)
;)
Je doet me denken aan de vele processies indertijd in Brazilië , knappe jonge vrouwen ,schaars gekleed en komend van het strand , stonden dan enthousiast mee te zingen en zelfs dansend bij het voorbijgaan van de Heilige Maagd …dat waren schoon processies !
Zeker heel mooi wanneer je voor je geloof kan uitkomen. Ik ben ook gelovig, maar zal nu niet direct meelopen. Toch heb ik in mijn leven al vele keren mijn geloof geuit. En zeker op school heb ik over mijn geloof getuigt.
Tja, hierin verschillen we van mening Kolet. Voor mij hoeft dat niet zo, meer nog, ik vind dat religieuze vieringen thuishoren in de daarvoor ingerichte gebedshuizen (kerk, moskee, synagoge) en bij de gelovigen thuis. Waarom? Wel, wij hebben geen staatsgodsdienst he, maar België is een land waar godsdienstvrijheid grondwettelijk vastligt. De vrijheid van eredienst heet het. En ik vind dat, als we de ene toelaten, we ook alle andere moeten accepteren. Dat dus ook moslims, joden, hindu’s, budhisten enz. op hun feestelijke dagen door Leuven mogen stappen en het verkeer ophouden. Zijn we daartoe bereid? Nee he? Dus wat mij betreft : iedereen gelijk voor de wet, en in dit geval dus geen religieuze optochten. Voor niemand. Liberté, fraternité, eégalité……..inderdaad, ik streef naar de laïciteit zoals gedefinieerd in Frankrijk.
Wat mij betreft mogen ook andere godsdiensten op straat komen, dat doen ze trouwens al (Holifeest, iftarmaaltijd…). Hoe kleurrijker, hoe liever. Ik hou niet van grijze neutraliteit. Echte verdraagzaamheid is juist plezier hebben in die verscheidenheid. Als alles binnenskamers moet gebeuren, is het makkelijk om verdraagzaam te zijn, hè?
Het gebeurt in sommige steden, bij ons inderdaad. Helaas is het niet algemeen aanvaard, en op sommige plaatsen krijgen mensen van andere religies zelfs geen toestemming om openbaar te vieren. Zolang daar geen beterschap in komt blijf ik bij mijn mening.
“achter een baldakijn met een monstrans”
Ja, dat zou ik ook niet onmiddellijk doen in die duiding dat ik hier lees, maar die monstrans is niet leeg……
toch selectief wie hier met een reactie mag blijven staan.
Wie voor het eerst reageert, moet wachten totdat ik de tijd heb gevonden om de reactie te lezen. Daar hoef je verder niets achter te zoeken. Alleen onbeschofte reacties verwijder ik. Voor de rest: vrijheid, blijheid.