Betoverd

15 december 2018

Doe ’s avonds het licht uit, verspreid een stel brandende kaarsjes in je huis, en je zult merken dat alles opeens anders wordt. Je begint trager te ademen en je kijkt met grote, verrukte ogen om je heen. De muren en de meubelen lijken tegelijk verder weg en dichterbij. Alle geluiden klinken anders en je hoort dingen die je niet kunt thuisbrengen. De mensen om je heen krijgen glanzende ogen en een warm gloeiende huid. Heel even lijkt het alsof alles mogelijk is.

Vorige zaterdag deden we hetzelfde in onze kerk, die in het Begijnhof van Leuven ligt. Het hele Begijnhof was die avond enkel verlicht met kaarslichtjes, en ook de kerk deed mee. Honderden kaarsjes hadden we aangestoken: in het koor, in de zijkapellen, bij de kruisweg, bij de grote klok, op tafeltjes langs de muren. Rond het altaar en bij de kerstkribbe. Bij het beeld van Maria. Bij de foto van Romero, onze kersverse heilige. Op de oude communiebank. Het was prachtig.

Mensen schuifelden door de kerk, langzaam en schoorvoetend. Als ze iets zegden, deden ze dat met zachte fluisterstemmen. Ze keken hun ogen uit op de honderden dansende lichtjes. Sommigen zochten een stoel om een tijdje te zitten, anderen wandelden doorheen de kerk weer naar buiten. Kinderen en grote mensen droegen extra kaarsjes aan en kozen een plekje uit om ze neer te zetten. Dichtbij Sint-Jozef of op de zandvloer met de steentjes voor de overleden studenten of op een andere bijzonder plaats. Een paar jonge parochianen speelden orgel en marimba. Er werd gezongen en het kerstverhaal werd voorgelezen. Maar het was ook gewoon stil en mooi en heilig.

Mensen die elkaar ontmoetten op hun tocht door de kerk, begonnen vaak spontaan te glimlachen. Een papa legde zijn zoontje uit waarom er niet meer dan twee kaarsen brandden op de grote adventskrans. Iedereen was betoverd en God was heel dichtbij. Het was alsof we heel even in een nieuwe wereld waren, die overstroomde van warmte en liefde. Geen ruzie, geen uitsluiting, geen kwaad. Niemand zou verwonderd zijn geweest als er opeens een engel op de preekstoel zou zijn neergestreken.

De dag erop was onze kerk weer zoals altijd. Met haar mooie en minder mooie kantjes. Met de lieve dingen en de kleine ergernissen van elke parochie. Maar deze heilige ervaring kan niemand ons nog afnemen. Met Kerstmis komt het licht van Jezus in de wereld. We weten nu dat het kan. En dat maakt alles anders.

Kerknet, 14 dec. 2018