Dankbaar om mijn benen
13 maart 2019
Deze vastenperiode heb ik me voorgenomen om me niet te focussen op mijn software. Ik zal wel minderen met chocolade en alcohol, maar dat is niet de hoofdzaak. Ik ga dit jaar werken aan mijn hardware. Elke avond ga ik proberen stil te staan bij iets waarvoor ik dankbaar ben. Ik heb daar vroeger al eens een halfslachtige poging toe gedaan, maar die verwaterde na een paar dagen. Nu pak ik het systematischer aan.
Want naar het schijnt helpt die oefening om anders in het leven te staan. Je wordt er blijer en liever van, en zo heb je natuurlijk steeds meer reden tot dankbaarheid. Maar zover ben ik nog niet. De eerste avond al merk ik dat het makkelijker is om de vervelende dingen van de dag op te roepen. Die blijven steken of wringen en drijven daarom sneller boven. Naar wat goed en mooi was, moet ik wat meer op zoek gaan.
Wees gerust, ik ga niet elke dag verslag doen van mijn vondsten. Ook een schrijver heeft recht op privacy. Maar af en toe laat ik hier een glimp dankbaarheid passeren. Gratis. Wie wil, mag het gebruiken.
Zo bedacht ik op een dag hoe blij ik ben met mijn twee gezonde benen. Natuurlijk kun je ook gelukkig zijn in een rolstoel. Maar op dit moment geniet ik van mijn benen, die mij zonder morren overal brengen waar ik naartoe wil. Te voet of op de fiets, op gladde tegels of over halsbrekende kasseien, bergop of steil naar beneden, ze kunnen het allemaal. Ik hoef er niet bij stil te staan, te plannen of om hulp te vragen. Ik kan gaan en staan waar ik wil en dat is een ongelooflijke luxe. Vandaag dank ik dus God voor mijn benen.