Kolet Janssen

auteur

Dauw

18 augustus 2020

Enkele dagen geleden was het weer zover. Het had de avond voordien stevig geregend. De ochtend daarna was het zonnig en alles was bedekt met een dunne laag dauw.

Voor wie hier is opgegroeid, is zoiets heel normaal. Maar mijn buurvrouw die uit een ander deel van de wereld komt, vond het heel bijzonder. Een zachte vorm van irrigatie, precies genoeg om alle planten lekker vochtig te maken, zodat ze tegen de warmte van overdag kunnen.

Als tiener las ik ooit in een boek van dokter Vogel over de weldadige effecten van ‘dauwtrappen’. Enkele weken lang liep ik nog voor het ontbijt de tuin in en wandelde daar over het dauwnatte gras. Ik trotseerde de sceptische blikken van mijn ouders. Maar toen mijn moeder begon te klagen over de handdoeken vol grassprietjes waarmee ik mijn voeten afdroogde na mijn ochtendlijke trip, gaf ik het tenslotte op. Ik voelde bovendien ook niet veel van die wonderbaarlijk heilzame gevolgen. Maar misschien was ik te snel ontmoedigd.

Nu zou ik willen dat ik het ook kon, net als de planten. Elke ochtend nog voordat ik het dagelijks leven instap, zo’n frisse beschermende laag aanbrengen. Zodat ik niet zal smelten in de uitputtingsslag van de dagelijkse beslommeringen. Zodat ik fris als het spreekwoordelijke hoentje de dag doorkom. Met de glimlach, ook als ik geconfronteerd word met gezeur, onredelijkheid of aanstellerij.

Misschien moet ik toch weer eens gaan dauwtrappen.

(Afb. van Ochir-Erdene Oyunmedeg via Unsplash)

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.