De anonieme donor

8 december 2019

Vroeger waren kunstwerken anoniem. Pas vrij recent gingen kunstenaars ze ondertekenen en er de eer en de verdiensten voor opeisen. Net zoals alle mensen in onze tijd de credits willen krijgen voor wat ze doen. De leraar en de bioboerin, de verpleegster en de buschauffeur, ze hebben allemaal een naam. Je kunt ze bedanken voor wat ze doen (of klagen als het je niet aanstaat).

Het wordt steeds uitzonderlijker om nog eens iets ‘stil en ongedwongen’ voor iemand te doen. Wie een donororgaan krijgt, weet dat er iemand na zijn dood nog iets gegeven heeft. Het is een anonieme gift van groot belang, ook van de familie van de overledene. Een gift zo groot, dat hij wel anoniem moet blijven om het voor alle partijen leefbaar te houden.

Zijn er nog andere anonieme manieren om iemand plezier te doen? Voor goede doelen kun je een som overschrijven, maar dan blijf je altijd naspeurbaar. In elk gezin, op elke werk- of zorgplek worden er vele kleine dingen voor elkaar gedaan, maar als we erbij stilstaan, weten we wie ervoor verantwoordelijk is. Kinderen denken er meestal niet aan, maar ze weten wel dat hun ouders voor alles zorgen dat ze nodig hebben.

Daarom is Sinterklaas zo’n fijn feest. Want op die dag kunnen massa’s ouders, grootouders, peters en meters iets geven zonder er de credits voor op te strijken. Want het is de Sint die de cadeautjes geeft. Ouders kunnen met Sinterklaas elk jaar opnieuw oefenen in onbaatzuchtige liefde. En met een beetje geluk zien ze meteen het resultaat: blije gezichtjes, veel speelplezier, het effect van een mooie verrassing, het geluk van een lang gekoesterde wens die in vervulling is gegaan.

Dat verandert als je kinderen niet meer ‘geloven’ in de Sint. Je kunt het ritueel blijven naspelen met wederzijds plezier, maar het is toch anders. Onbaatzuchtige liefde is een kostbaar en zeldzaam goed.

Misschien zie je er een glimp van in de liefde waarmee mensen hun demente familieleden omringen. Al wat ze doen is meteen vergeten, maar de warmte blijft. En zo kan Sinterklaas ook de patroon worden van de mensen die op hun oude dag wegglijden in de vergetelheid. Zijn leeftijd en zijn baard zijn er perfect geschikt voor.

Lang leve Sinterklaas! En nu mag hij weer naar Spanje.

(Kerknet.be 6 december 2019, afb. van RvT via Pixabay)