De goede Sint

9 december 2018

De Sint is weer weg, met zijn Pieten, zijn schimmel en zijn stoomboot. De kinderen en dus ook hun ouders kunnen weer rustig slapen. De buit is binnen en in de lange, donkere avonden hoeft er nu even alleen nog gespeeld te worden.

Er valt over de Sint en zijn Pieten veel te zeggen, maar het blijft gewoon een onverwoestbaar leuk feest. Het diepe geloof van je (klein)kinderen in de Sint zien en hun ijver en toewijding bij de voorbereidingen. De lijstjes en de tekeningen die ze maken om de Sint uit te leggen waarnaar hun verlangen uitgaat. De attributen die in de schoen worden gelegd om het Sint, Piet en het paard naar de zin te maken. En dan het aftellen tot de grote dag.

Er blijft toch altijd wat onzekerheid: zal de Sint mij wel lief genoeg vinden? Stel dat hij toch ons huisje voorbijrijdt? Want altijd braaf en lief zijn is niet haalbaar… En dan de grote opluchting en vreugde als het speelgoed in de schoen ligt.

Kinderen die iets krijgen van de Sint, weten dat ze graag gezien zijn. Door de Sint of door hun ouders, dat maakt niet veel uit. Een verrassend geschenkje heeft ook op ons nog steeds datzelfde effect: wat fijn dat iemand de moeite gedaan heeft om iets te bedenken of te maken om ons plezier te doen. Dat is waardevoller dan hoeveel het gekost heeft. En het gekke is, dat het bijna net zoveel plezier doet om geschenkjes te geven en Sint te spelen, dan om te ontvangen.

Weten dat je graag gezien wordt, het blijft ons aller diepste verlangen. Door onze familie, onze vrienden, collega’s of buren, hoe meer hoe liever. Allemaal kleine echo’s van hoe graag we gezien worden door God. En in één moeite door laat het zien hoe fijn we het vinden om anderen te omringen met lieve dingen. We hebben het Sinterklaasfeest nodig om ons daar helemaal in uit te leven.

Kerknet, 8 dec 2018