De kracht van schoonheid

5 september 2021

Er bestaat een middeleeuws verhaal over een vrouw die een volledig behaarde baby baarde. Volgens de chirurgijn kwam dat omdat ze tijdens de zwangerschap gekeken had naar een afbeelding van Johannes de Doper, gekleed in een dierenvel. Vrouwen kregen dan ook de raad om hun blik angstvallig af te wenden van lelijke dieren of mismaakte mensen. Want het risico bestond dat wat je zag invloed had op wat er in je buik groeide.

Een bizar idee waar wij eens smakelijk om lachen. Maar toch zit er een vorm van waarheid in. En niet alleen tijdens de zwangerschap.

Je wordt waar je naar kijkt. Wie zich omringt met schoonheid, voelt zijn hart lichter worden. Je wordt er vanzelf gelukkiger van.

Een schilderij in zachte kleuren. Het zonlicht dat door een raam van brandglas valt. Een krachtige street art muur. Een rozenknop die langzaam opengaat. Maar ook een gezellige zithoek. Een brandend kaarsje op tafel. De hand van je liefste. De trouwe ogen van je huisdier. Je ademt er vrijer van en je glimlacht. Je hart wordt zachter. Er komt ruimte voor mildheid en tederheid.

Zodra de coronamaatregelen het toelieten, trok ik opnieuw naar musea voor een bad van schoonheid. Dat had mijn ziel al die maanden gemist. Als ik met enige regelmaat naar mooie dingen kan kijken, word ik vanzelf genietbaarder.

Wie te vaak naar lelijke dingen moet kijken, verliest de moed en het geloof dat niet alles slecht is. Ongewild word je zo ook zelf lelijk.

Misschien bestaat de aantrekkingskracht van kerkgebouwen ook daarin: dat mensen zich er even komen laven aan de schoonheid van de hoge zuilen, de lichtinval door de ramen, de beelden waarin kunstenaars van alle tijden het beste van zichzelf hebben gegeven. Samen met de gewijde stilte die er hangt, is dat voor veel mensen een zegen.

Laten we elkaar en onszelf dus verwennen met schoonheid. We zijn door God zo bedacht dat we daar gelukkig van worden. Schoonheid is ongetwijfeld goddelijk.

(Kerknet.be 5 september 2021)