De rode loper voor Jezus

2 april 2023

Er is een passage in de Bijbeltekst over de intocht van Jezus in Jeruzalem die me altijd tegen de borst heeft gestuit. Met name waar er verteld wordt dat de mensen hun jassen op de weg legden waarover Jezus aankwam.

In mijn lange leven als moeder en grootmoeder heb ik juist een automatisme aangekweekt voor het oprapen van jassen. Achteloos neergegooide jassen van kinderen die na schooltijd dringend naar het toilet moesten en daarna gingen spelen. Van de verwarming afgevallen natgeregende jassen. Van de kapstok afgevallen exemplaren. Zelfs nu nog, als ik op een school een lezing ga geven, raap ik op weg naar een klas vaak gedachteloos gevallen jasjes van de grond en hang ze weer op hun plek.

Wat moet ik met mensen die hun jassen op de grond leggen om er een man overheen te laten lopen? Een man die bovendien op een ezel zit, met gegarandeerd vuile poten, die met een beetje pech de jassen blijvend beschadigt?

Ik lees in De bijbel in 1000 seconden dat die jassen een soort van rode loper moeten voorstellen. Dat zet me aan het denken. In mijn leven heb ik een paar keer over een rode loper mogen lopen. Dat is me altijd bijgebleven. Het is een heel bijzonder moment: je voelt je meer dan welkom, verbonden met wie erbij is, gewaardeerd om wie je bent.

Doen we dat op Palmzondag ook met Jezus? Laat ik hem echt binnen in mijn leven? Is hij helemaal welkom? Ook als het me niet goed uitkomt? Als het wat ongemakkelijk is om naar hem te luisteren? Kan ik, zoals hij, in elke mens een kind van God zien? Dat is nog een heel stuk moeilijker dan mijn jas op de grond leggen…

Het juichen van Palmzondag klinkt altijd een beetje vals, omdat we al weten wat er de komende dagen zal volgen. Toch wil ik er dit jaar wat langer bij stilstaan. Want pas als ik Jezus van harte binnenlaat in mijn leven, kan het echt Pasen worden.

Ik zal zoals elk jaar in elke kamer een palmtakje ophangen en Gods zegen vragen over alles wat er daar zal gebeuren. Mijn jas laat ik gewoon aan de kapstok hangen. Maar ik steek vastberaden een palmtakje tussen de deur van mijn hart. Zodat die een heel jaar lang niet zomaar kan dichtvallen.

(Kerknet.be 2 april 2023, Photo by Setu Chhaya on Unsplash)