Kolet Janssen

auteur

De tijd van de kale takken

10 januari 2020

De herfst is voorbij, de winter is al geruime tijd bezig en toch dringt het nu pas echt tot me door. Dat het koud en donker is. Dat de troost van roestbruine en felgele herfstbladeren afgelopen is. Dat die bladeren in een onsmakelijke, natte laag op de grond liggen en alleen een rillend boomskelet hebben achtergelaten. Dat het nog heel lang duurt voordat er aan die takken iets zal verschijnen dat op kleine blaadjes lijkt. Dat ik nog maanden moet leven met alleen hoop en geloof dat het ooit warmer en groener wordt.

In februari begin ik al volop te dromen van de lente. In maart kan ik het voorjaar soms al ruiken. Maar het is een onomstotelijk vaststaand feit dat de bomen in Vlaanderen pas in de tweede helft van april echt groene blaadjes krijgen. Pas dan kan ik weer dagelijks mijn ogen laven aan het groen. Tot die tijd is het overleven.

Kamerplanten kunnen helpen om het gemis te verzachten. Al hebben ook die het moeilijker in deze periode, door de droge lucht en het weinige licht in onze huizen. Tuinboeken zijn een alternatief. Of een reisje naar een warm land.

Maar meestal zit er niets anders op dan ons te warmen aan elkaar. Met armen die net zo reikhalzen als de kale takken om ons heen.

(Afb. van Cocoparisienne via Pixabay)

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.