Kolet Janssen

auteur

De tijd van toen

1 december 2022

Om ons heen rukt een strijdbaar leger op. ‘De thermostaat staat bij ons niet hoger dan 18 graden.’ ‘Wij verwarmen alleen de woonkamer.’ ‘Het is zo fijn om in een koud bed onder de dekens te duiken en dan op te warmen.’ ‘Als ik het koud krijg, ga ik wat meer bewegen.’

Van al die goedbedoelde uitspraken krijg ik het telkens een graadje kouder.

Toen ik een braaf, klein meisje was, hadden wij thuis nog geen centrale verwarming. Overdag brandde de kachel in de woonkamer. In de rest van het huis was het ijskoud. De salon gebruikten we alleen in de zomer. Mijn moeder kwam tijdens het koken in de keuken af en toe opwarmen bij de kachel. Als we naar bed gingen, werden we bij het uitkleden koud tot op het bot. Ik herinner me nog de pijn in mijn knieën, de ijzige kou in mijn vingers, mijn tenen en het topje van mijn neus. We hulden ons in lagen van truien en dikke, gebreide sokken, maar het werd nooit echt lekker warm. Ik wist niet beter, maar toch haatte ik elke seconde van die kou.

Al vele decennia heb ik nu een verwarmd huis. Ik hoef niet meer naar die ene warme kamer te vluchten als ik even ergens iets haal. Zolang de afrekening van gas en elektriciteit nog niet is aangekomen, wil ik me behaaglijk wentelen in mijn binnenwarmte.

Voor wie het nog niet heeft meegemaakt, is besparen op warmte een uitdaging en een avontuur. Voor mij is het eerder het herbeleven van een trauma. Want al schrijvend word je niet bijzonder warm. Misschien had ik steenkapper moeten worden.

Ik heb al een paar kamers opgegeven en dus een stuk van mijn vrijheid, maar veel verder wil ik eigenlijk niet gaan. Dekentjes en kersenpitkussentjes helpen wel even, maar het onbezorgd door een aangenaam warme ruimte bewegen is onvervangbaar.

Mijn ouders waren zuinig voordat zoiets milieubewust heette. Mijn moeder recycleerde zelfs papieren koffiefilters en herbruikte plastic diepvrieszakjes. Ik dacht dat ik dergelijke uitwassen achter me had gelaten. Maar met dat leger om me heen, vrees ik het ergste. 😁

(Afb. van Ebowalker via Pixabay)

2 reacties op “De tijd van toen”

  1. Frida Plasmans schreef:

    Het deed deugd om nog eens post te krijgen van Kolet! ( of heb ik iets gemist?)
    Ik vraag het me ook af of ik de hele winter zal tevreden zijn met 19° in de woonkamer en zonder extra bijverwarming in de badkamer …;;(ja ik ben een koukleum) Maar als ik denk aan de mensen in Oekraïne dan lukt het wel en ben ik blij dat we nog verwarming hebben…….Toch mis ik elke dag een normaal verwarmd huis ……….

  2. Jos Jonkers schreef:

    Julie zijn van harte welkom om bij ons een tijdje te *ontsnappen*.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.