Kolet Janssen

auteur

De wereld in mijn straat

29 april 2021

‘Wilt u misschien een paar bananen? Ik heb er te veel’, vraagt een Aziatisch uitziende jonge vrouw ons in het Engels. Ze heet Christina en woont in een studio naast ons huis. Via de ‘Too good to go-app’ heeft ze een tros overrijpe bananen gekregen. Ik wil al lang een recept voor bananenbrood uitproberen en ga er graag op in.

Een dag later schenk ik haar een stuk lekker bananenbrood. We maken kennis. Haar ouders wonen in Kirgizië en ze studeert hier economie. Haar uiterlijk dankt ze echter aan haar Koreaanse grootouders. ‘Die werden door Stalin gedeporteerd naar wat toen nog de Sovjetunie was’, vertelt ze.

Ik had vaag weleens iets gehoord over deportaties, maar had nooit de schaal en de impact beseft. Het gebeurde in 1937. 172.000 Koreanen uit de grensgebieden, grofweg de hele Koreaanse bevolking daar, werd georganiseerd weggeplukt.

Alles samen zijn er tijdens het regime van Stalin ongeveer twee miljoen mensen in een of andere richting ‘verplaatst’, letterlijk als pionnen op een schaakbord. De bestemmingen waren bijna altijd onderbevolkte en afgelegen gebieden. Vele gedeporteerden overleefden het niet, door honger en kou en gebrek aan voorzieningen.

Voor mijn buurvrouw Christina is het inmiddels geschiedenis. Zij grijpt haar kansen en verovert de wereld. Haar vriend komt uit Wenen en daar willen ze binnenkort samen naartoe.

Mijn buurvrouw aan de andere kant komt uit Chili. Van de woelige jaren onder Pinochet heeft ze niet veel meegemaakt, omdat ze nog te jong was. Maar soms heeft ze wel nare dromen over schietpartijen.

Stalin en Pinochet wonen dus allebei een beetje in mijn straat. En mijn vader ging als 17-jarige met een paar vrienden op de vlucht naar Frankrijk bij het begin van de tweede wereldoorlog, terwijl zijn moeder thuis op sterven lag. Hitler doet dus ook mee.

Eigenlijk is het een wonder dat we niet allemaal in monsters zijn veranderd, als je nagaat wat onze familiegeschiedenissen aan gruwel bevatten. Maar we geven elkaar bananen en ruilen stekjes van planten. We planten stoeptuintjes en vullen ons boekenruilkastje. Ondanks alles hebben we onze menselijkheid behouden.

Ze zeggen wel eens dat insecten onuitroeibaar sterk zijn. Maar de taaiheid van mensen slaat alles. Dat zie ik in mijn straat elke dag.

2 reacties op “De wereld in mijn straat”

  1. Noël Tobback schreef:

    Mijn medevoelen

  2. An Goen schreef:

    Prachtig!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.