Donkere dagen

10 december 2020

Ze zijn niet donkerder dan andere jaren, de donkere dagen van dit jaar. Als het druilerig is in december lijkt het altijd alsof het nooit echt licht wordt. Je hebt overal extra lampjes en kaarsjes nodig om het een beetje vrolijker te maken. Zelfs naar buiten gaan helpt dan niet meer. Toch lijken die donkere dagen dit jaar misschien nog extra donker, nu alle dagen steeds meer op elkaar lijken. Je wandelparcours is tenslotte beperkt. Hoogstens kun je eens wisselen van wandelpartner.

Die sombere dagen geven me altijd zin om te gaan bakken en koken. Maar wie gaat al dat lekkers opeten? Want dit jaar kunnen we geen grote tafels vullen. We moeten onze eigen koerierdienst organiseren om iets kwijt te geraken. En daarvoor heb je moed nodig en ondernemingslust en voldoende veerkracht om de kou en de eentonigheid te trotseren.

Af en toe slaagt er iets van onze kleine plannetjes en dan zijn we zo blij als een kind, met de spreekwoordelijk gauw gevulde hand. We gaan wandelen met vrienden en maken na afloop warme chocolademelk klaar. Die drinken we op terwijl we op de buurtbank voor onze deur zitten, op veilige afstand van elkaar. We voelen ons bijna normaal, al schommelt de temperatuur verdacht dicht bij het vriespunt.

‘Wat gaan we later lachen met wat we allemaal moesten verzinnen om het leefbaar te houden’, zegt iemand. We knikken en hopen het van harte. Het wordt nog elke dag donkerder. Maar wij houden het vlammetje brandend.

(Afb. van Cristian Lozen via Unsplash)