Een beetje goed, een beetje kwaad

10 oktober 2021

Enkele maanden geleden zag ik in de bioscoop de film Nomadland, over een vrouw die haar baan verliest en als een moderne nomade in een minibusje door het westen van de Verenigde Staten trekt. Daarbij ontmoet ze een heleboel andere groepen van nomaden, op zoek naar een tijdelijke job. Het is een hartverwarmende film, die inzoomt op de overlevingskracht en de solidariteit van mensen. Toch had ik na afloop het gevoel dat ik iets miste.

Pas na een tijdje schoot me te binnen wat dat was. Er was in de film tussen al die nomaden geen enkele slechte mens. Ze waren stuk voor stuk betrouwbaar en loyaal, attent en ondersteunend. Ik verwachtte onbewust telkens iemand die de boel zou oplichten, er met het zuurverdiende geld vandoor zou gaan of onbetrouwbaar en kwetsend zou zijn. Maar het gebeurde niet. Dergelijke verhalen zijn een balsem voor de ziel, maar ze weerspiegelen niet de werkelijkheid.

Want in het echte leven heb je, overal waar je komt, goede en slechte mensen. Sterker nog: alle mensen hebben goede en slechte momenten, wijzelf net zo goed.

Op sommige dagen staat ons hart wijd open. We stijgen boven onszelf uit en stromen over van de liefde waaruit we zijn ontstaan. We merken bijna meteen dat die liefde besmettelijk is: veel mensen reageren ontroerd, spontaan en authentiek.

Op andere dagen klemmen we ons schild vast om ons heen. We durven geen risico lopen. We halen venijnig uit, omdat ‘aanval de beste verdediging is’. We kijken met argwaan naar de mensen die we ontmoeten en krijgen hetzelfde wantrouwen terug. Aan het einde van zo’n dag voelen we ons moe en onvoldaan, ook al zijn we vast overtuigd van het recht om onszelf schrap te zetten en af te sluiten.

Als we alleen maar ingoede mensen zouden ontmoeten, zou het leven misschien saai zijn. Mensen met slechte trekjes dagen ons uit om ook die kantjes in onszelf te omarmen en er een leefbare draai aan te geven.

Soms zijn we zo teleurgesteld in mensen dat de levensmoed ons in de schoenen zakt. Maar dan duikt er wel ergens een goede ziel op die ons weer de zon helpt zien.

Een mens heeft er een leven lang voor nodig om te accepteren dat we zo in elkaar zitten: een onontwarbaar kluwen van goed en kwaad. Gelukkig hebben we ook een leven lang om te oefenen om onze goddelijke kant beetje bij beetje te laten bovendrijven.

(Kerknet.be 10 oktober 2021, afb. van Bob Dmyt via Pixabay)