Een vleugje rozengeur
1 mei 2022
Langs mijn voordeur bloeit een rozenstruik met grote, witte rozen, die op dit moment uitbundig bloeien. Ik voel me bijna Doornroosje, al klautert mijn prins niet via de takken naar binnen, maar komt hij gewoon door de voordeur.
Een oude buurvrouw zegt glimlachend dat het een echte Mariastruik is. Grote, witte rozen zijn blijkbaar een symbool voor Maria. Daar had ik nog niet bij stilgestaan. Maar wat opzoekingswerk leert me dat mijn buurvrouw gelijk heeft. Een van de titels van Maria is namelijk ‘mystieke roos’ en je kunt daar veel heilige zinnen over lezen.
De roos is de koningin van de bloemen, zoals Maria de edelste heilige is. De witte kleur van de roos staat symbool voor Maria’s zuiverheid en maagdelijkheid. En de heerlijke geur van de rozen is een verwijzing naar de wonderbaarlijke geur van de deugden van Maria. Tot daar mijn godsvruchtige internetbron.
Het is moeilijk om je daar in onze tijd veel bij voor te stellen. Als ik aan Maria denk, zie ik een enthousiaste jonge vrouw die meeging in het grote avontuur van haar zoon met God. Dat was zeker niet altijd vanzelfsprekend of gemakkelijk, maar ze bleef trouw door dik en dun. Ook na Pasen was ze voor de vrienden van Jezus een soort moeder. En precies die ervaringen maken Maria al eeuwenlang geschikt als klankbord voor alle mensen met zorgen en verdriet.
In het Mariakapelletje om de hoek branden altijd kaarsjes. Mensen leggen er hun hart open in de hoop weer verder te kunnen. Van mij krijgt Maria alvast een grote, witte roos.
(Kerknet.be 1 mei 2022, afb. van Erik Christensen via Unsplash)