Essentiële verplaatsing

23 april 2020

Ook in gewone tijden was het vaak zo’n troost om op zondag een museum te bezoeken en onze ogen en zielen te laven aan schoonheid. Hoe langer de lockdown duurt, hoe meer ik dat begin te missen.

Natuurlijk hebben we kunstboeken allerhande, die we vaak veel te weinig bekijken. Het is fijn om erin te bladeren en de interessante teksten erbij te lezen. Maar de verpletterende impact die je voelt als je voor een echt kunstwerk staat, die is er niet bij.

Het meisje met de dode vogel bijvoorbeeld. Dat hangt in Brussel in een zaal zonder bezoekers, terwijl het ons juist nu zoveel kan bijbrengen. De onherroepelijkheid van de dood, de voorgoed verworven breekbaarheid na een confrontatie met de dood, de stille moed om niet op te geven, terwijl niets ooit nog hetzelfde zal zijn. Ik kan haast niet wachten om me in de glans van dat schilderij te gaan onderdompelen. Maar wellicht is het nog niet voor binnenkort.

Museumbezoek staat niet op de lijst van de essentiële verplaatsingen en daar heb ik echt wel begrip voor. Er zijn wellicht andere mensen die andere dingen missen. Iedereen heeft zo zijn eigen lijstje. Ook dat begint te wegen: dat mijn prioriteiten door anderen worden bepaald. En sinds mijn verjaardag afgelopen week wordt dat alleen maar erger.

Misschien moet ik dit weekend toch eens naar het Stay At Home museum. Alle beetjes helpen.

(Afb. KMSK Ro scan BVBA © Johan Geleyns)