Geduld, een schone deugd?

28 april 2019

‘Mijn man zei gisteren dat ik toch echt eens een beetje geduldig moest worden’, vertelt een vriendin me. Ze klinkt verontwaardigd. ‘Hoezo, heb ik misschien niet genoeg geduld? vroeg ik hem. Waarop hij alleen maar glimlachte.’ Ze schudt haar hoofd.

‘Geduld is een schone deugd’, kregen we vroeger als kind regelmatig te horen, als we opgewonden stonden te springen om iets leuks dat ons beloofd was. Geduld leek iets dat je moest kweken. Ik dacht toen dat volwassenen meer geduld hadden dan kinderen. Dat ze dat in de loop van de jaren gewoon geoefend hadden. Nu weet ik dat er ook heel ongeduldige volwassenen zijn.

Geduld is inmiddels wat uit de mode geraakt. In onze tijd moet je ervoor gaan en je door niets of niemand laten tegenhouden. Als iets (een job, een vriendschap, een relatie…) niet goed aanvoelt, moet je ermee kappen. Dingen die niet goed zitten, laten verder sudderen in de hoop dat het nog in orde komt, dat is niet meer van onze tijd. Met een schone lei opnieuw beginnen, dat is wat we willen.

Ik houd hier geen pleidooi voor het instandhouden van verziekte toestanden. Soms is het zeker beter om ergens een punt achter te zetten omdat het uitzichtloos is of om jezelf en anderen te beschermen. Maar een beetje meer geduld kan soms wonderen doen. Want geduld is familie van geloof en van trouw.

Wie geduld heeft, kan een kind de tijd gunnen om iets helemaal zelf te doen. Omdat je gelooft dat hij of zij dat kan. Je laat een kennis die je op straat ontmoet helemaal uitspreken, omdat je ziet dat hij of zij dat echt nodig heeft. Ook al is het misschien langdradig en heb je er eigenlijk geen tijd voor. Je neemt mindere momenten in een vriendschap of relatie er gewoon bij, omdat je weet dat je zelf ook niet altijd optimaal bent. En wat er tussen mensen is gegroeid is te kostbaar om op het spel te zetten, dat is misschien nog wel de beste reden voor geduld.

Mensen die in de zorgsector werken hebben vaak veel geduld. Ze hebben oog voor elke kleine verandering en stemmen daar hun zorg op af. Ook wie met dieren en planten werkt, heeft geduld nodig en aandacht voor het kleine. Het lijkt me een eigenschap die we naar de toekomst toe best allemaal in hoge mate gaan ontwikkelen. Aandacht voor wat groeit en geduld om het te laten groeien, zijn in een duurzame wereld van levensbelang. En met de toegenomen groep ouderen in onze maatschappij zal lang niet alles altijd snel en flitsend verlopen. Ik reken alvast op een flinke portie geduld om mij heen.

Geduld is inderdaad een schone deugd. Laten we met zijn allen dapper verder oefenen.

Kerknet.be 28 april 2019