Handy
26 april 2022
De Duitsers noemen het een ‘handy’, de Nederlanders een ‘mobieltje’, voor ons is het een gsm. Al weet haast niemand waar die letters voor staan. (global system for mobile communication dus.)
Ik vind niet dat ik verslaafd ben aan mijn smartphone. Maar toen ik hem onlangs per ongeluk liet liggen bij vrienden in een andere stad, was ik toch zwaar ontriefd.
Ik wist niet meer hoe laat het was en kon mijn sociale media niet gauw even checken. Ik kon geen appjes sturen en niet bellen. Ik kon niet snel even iets opzoeken. Een prachtig landschap kon ik alleen bewonderen, maar ik kon er geen foto van maken (en die delen met anderen). Mijn verhalen over het jongste kleinkind kon ik niet met beelden stofferen. Ik kon niet de weg zoeken of een treinticket kopen.
Ik bestelde iets op mijn laptop, maar ik kon niet betalen, want de verificatiecode zou op mijn gsm verschijnen. Ik kon niet bewijzen dat ik mezelf was via itsme. Mijn stappen werden niet meer geteld en ik kon alleen nog naar de wolken kijken om te zien of het zou gaan regenen. En dan mocht ik me nog gelukkig prijzen dat je sinds kort geen covidpas meer nodig hebt.
Hoewel het nog geen dag duurde voordat ik mijn foontje weer ging ophalen, miste ik hem meer dan ik vermoed had.
Snel checkte ik de binnengekomen berichtjes en maakte een rondje langs Facebook en Instagram. Oef, de wereld draaide nog. En ik kon weer op volle kracht functioneren. Het voelde, denk ik, een beetje alsof ik een nieuwe heup had gekregen. En ik hoefde er niet eens voor naar het ziekenhuis 😉
(Afb. van Boudewijn Huysmans via Unsplash)