Heel bijzonder

18 november 2021

Lang geleden koesterde mijn schoonmoeder, nog voordat ze mijn schoonmoeder werd, een oleander in een pot. Ze vertelde aan haar kinderen dat het een heel bijzondere plant was. In de winter stond hij in een koele kamer met veel licht. In de zomer mocht hij naar de tuin, op een zonnig plekje tegen de gevel. Hij kreeg water en werd zorgvuldig gekeerd om niet scheef te groeien. Als er in een zonnige zomer in augustus eindelijk enkele schriele bloemetjes aan zijn takken groeiden, werd de hele familie erbij gehaald. Kijk eens, de oleander staat in bloei! Het mediterranee-gevoel kwam dan heel dichtbij.

Jaren later reden mijn man en ik met een auto vol kinderen naar Toscane. De zon scheen en de middenberm van de snelweg stond vol wuivende bloemen in rood, roze en wit. Op een snelwegparking stond mijn man opeens sprakeloos naar die bloemstruiken te kijken. ‘Dat zijn … oleanders!’ riep hij uit. De ontgoocheling droop uit zijn stem. Die kostbare plant van zijn moeder groeide hier gewoon op de snelwegberm!

Inmiddels bloeien de oleanders ook in onze tuinen volop in de zomer. Onze zomers zijn warmer dan vroeger, maar de herinnering blijft. Iets is zo bijzonder als je het voorstelt. In de loop der jaren zijn we met zijn allen zoveel helemaal vanzelfsprekend gaan vinden. Paprika’s uit het zuiden, orchideeën uit verre landen, zijden stoffen uit het verre oosten. ‘Made in India of in China’ is niet meer iets waarvan we onder de indruk zijn, integendeel.

Ik herinner me nog goed dat mijn vader eenmaal per jaar een kokosnoot kocht. Hij kliefde die met zijn zaag en zijn bijl en wij moesten de melk opvangen in een kom. Dan haalden we de schil van het vruchtvlees en proefden van de exotische noot. Geraspte kokos in zakjes of kokosmelk in blikjes komt nog niet in de buurt van die ervaring, die alleen al door het omslachtige ritueel voor altijd in mijn hoofd zit.

In deze coronatijden zijn er heel wat beperkingen. Misschien moeten we van de dingen die we nog wel kunnen doen, heel bijzondere ervaringen maken. Iemand uit je bubbel een kus of een knuffel geven. Met vrienden praten zonder mondmaskers. Het kan opnieuw heel bijzonder worden.

(Afb. van Svetlana B. via Unsplash)