Het begin van een verhaal

19 september 2019

Kleinzoon zit in het eerste leerjaar. Hij leert lezen en schrijven. Hij schrijft al een poosje heel schattige brieven in drukletters, fonetisch en zonder spaties tussen de woorden. Maar nu leert hij echte schrijfletters en dat beschouwt hij zelf als een exclusief ambacht.

Elke woensdagnamiddag stelt hij me de letters voor die hij die week heeft leren schrijven. Tot nu toe zijn het er zes. ‘En ik heb geluk’, zegt hij, ‘want er zijn er al drie bij van mijn naam!’

Ik hoor hem aandachtig prevelen terwijl hij met potlood de letter op papier tovert. Als een soort toverformule. ‘Wat zeg je daar?’ vraag ik nieuwsgierig.

‘Ik spring – putje in – putje uit – en ik geef een handje!’ zegt hij triomfantelijk. Ondertussen doet hij me voor hoe hij de letter ‘v’ schrijft, met het reikhalzende dwarsstreepje achteraan.

‘Heb je zo nog zinnetjes bij de andere letters?’ vraag ik.

Hij knikt en demonstreert hoe hij de ‘m’ schrijft. ‘Paardje hop – en hop – en hop – en stop!’ Ik rijd mee in galop. Er volgt nog een heel verhaal over de ‘s’, waar kleinzoon zo in opgaat dat hij van zijn stoel springt en rond de tafel danst om het uit te beelden. Het gaat over hoe je een hengel uitgooit in het water en een vis vangt die zwaarder en zwaarder wordt tot hij in de emmer belandt. Maar kleinzoon gilt dramatisch: ‘Help, ik val in het water’, en valt languit op de grond, dus dat verhaal gaat een beetje de mist in. Maar zijn ‘s’ ziet er perfect uit.

Ik weet niet of het een nieuwe schrijfmethode is om in elke letter een verhaal te verstoppen. Maar hoe dan ook kan ik de juf van kleinzoon wel zoenen. De kinderen in zijn klas leren met hun hele lijf waar schrijven en lezen echt om gaat. Ze staan te drummen op de drempel van een wereld vol verhalen.

‘Morgen leer ik de ‘p’, denk ik,’ zegt kleinzoon. ‘Van “pen”’. Hij kan niet wachten om verder te schrijven. Want zelfs één letter is al een verhaal.

(Afb. van StockSnap via Pixabay)