Het huis

4 juni 2024

Toen wij – vooraan in de twintig – lang geleden ons rijtjeshuis kochten, lachten mensen ons vrolijk uit. Zes slaapkamers, wat wilden we daarmee gaan beginnen? In een rijhuis is zoiets geen probleem. Je beperkt het gebruik van je huis tot gelijkvloers en eerste verdieping en de rest laat je letterlijk boven je hoofd hangen.

We palmden een slaapkamer in voor onszelf en richtten een andere in als gezamenlijke werkkamer met een enorm tweepersoonsbureau, dat werd afgedankt door een ministerie. Op de tweede en derde verdieping ging ik alleen af en toe eens kijken en dromen.

Geleidelijk aan vulden we het huis met pleegkinderen en kinderen. De kleintjes sliepen vaak nog met twee op een kamer, maar zodra ze opgroeiden, wilden ze een eigen plek. En dat lukte, want er was altijd nog wel een kamer beschikbaar. Het huis kende een bruisende tijd. Snelle voetjes roffelden de trappen op en af. Er klonk gelach en geroep, deuren werden dichtgeklapt en weer opengegooid. Op elke verdieping stond een wasmand en vanaf 14 jaar poetsten ze hun eigen kamer. Om iedereen naar beneden te lokken voor het eten gebruikten we een grote bel.

Daarna gingen de oudsten zelfstandig wonen. Dat viel eerst nog niet zo op, want de laatste kleintjes palmden de vrijgekomen ruimte volledig in. Maar toen ook zij buitenshuis gingen wonen, vielen er gaten. We kregen voor het eerst in jaren weer een logeerkamer, waar de uitgevlogenen konden logeren met hun partner. Met Kerst vulden we zo zelfs een hele verdieping. Maar het werd leger en leger.

Tot er een kleinzoon kwam, die er elke week zijn dutje deed en af en toe bleef logeren. En nog een pleegkleinzoontje dat samen met kleinzoon in het grote logeerbed wilde slapen. En nu weer elke week een kleindochter in het familiekinderbedje. Ik vertel dan van hun ouders, van waar ze sliepen en wat ze deden. De hoge muren langs de trap hangen vol oude foto’s.

Nu palmen we zelf het huis weer in. We hebben sinds corona elk een eigen werkkamer waar we naar hartenlust kunnen videobellen. We weten in welke kamer de zon op elk moment van de dag het fijnst naar binnen schijnt. We kweken planten op de vensterbanken en koesteren herinneringen in de lades. Als we het huis ooit moeten leegmaken, zullen we veel hulp nodig hebben.

Net zoals wij is ons huis nu een beetje met pensioen. Alles gaat wat bedachtzamer. Maar in een vingerknip zijn wij en het huis weer helemaal beschikbaar.