Het land van de glimlach

18 juni 2019

De meeste mensen die je bij ons ontmoet kijken stuurs. Serieus en in zichzelf gekeerd. In hun hoofd zijn ze bezig met belangrijke en zorgwekkende dingen. Een lichte frons is heel gebruikelijk. Slechts heel af en toe kruis je op straat mensen die dromerig en met een glimlach voor zich uit staren. Ik vraag me dan altijd af waaraan ze denken, wat er achter die glimlach schuilt.

Sinds de opkomst van de gsm weet ik waar de meeste van die glimlachjes vandaan komen. De gsm heeft zijn reputatie tegenwoordig behoorlijk tegen. Hij wordt beladen met alle zonden van Israël: verslaving, inbreuken op je privacy, versnipperde aandacht, uitstelgedrag, tot zelfs oorzaak van dreigende burn outs. Maar als ik ergens iemand zie zitten glimlachen, heeft die vaak een gsm in de hand. Een fotootje van een kleinkind, een berichtje van een vriend, een knipoog van je partner, het komt allemaal ons hoofd en ons hart binnen via onze gsm. Al die kleine draadjes die ons verbinden met de mensen die iets voor ons betekenen, houden we moeiteloos in stand door onze gsm.

Natuurlijk kun je die gsm ook gebruiken om te pesten of te dreigen. Maar verreweg de meeste appjes zijn straaltjes van pure vreugde. Je ziet letterlijk hoe ze de strakke gezichten van mensen ontdooien. Iemand die aan je denkt als je iets vervelends moet doen. Iemand die iets meemaakt en dat met jou wil delen. Iemand die een herinnering met jou deelt. Iemand die voorstelt om samen iets te doen.

We zijn vergeten hoe het vroeger was, toen je nog brieven moest schrijven om te laten weten hoe je het maakte. Of een deftig telefoongesprek moest voeren terwijl je vinger de krullen in de draad volgde. Natuurlijk had dat ook zijn mooie kanten. Er was meer rust.

Maar ik weet zeker dat ik mijn volwassen kinderen nauwelijks zou kunnen volgen zonder hun appjes en berichtjes. Ze zouden niet de tijd en de moeite nemen om een brief te schrijven, een foto op te sturen met de post, een lang telefoongesprek in hun avond te plannen. Nu delen ze bijna moeiteloos hun ervaringen, gedachten en gevoelens via WhatsApp, met de hele familie.

Oppervlakkig? Misschien. Maar vele kleintjes maken één groot. Het is een heel stevige manier om een netwerk te onderhouden. Om met elkaar mee te leven. Om te glimlachen, telkens opnieuw.

(Afb. van Nastya Gepp via Pixabay)