Hetzelfde

8 maart 2022

Sommige dingen zijn over de hele wereld hetzelfde.
Het geluid van een speelplaats vol joelende kinderen. Dat klinkt in elke taal identiek.

De aanmoedigende halfopen mond van ouders die hun peuter voeren met een lepeltje.

De vrolijke branie van jongens die nog net geen mannen zijn, de schuine blikken van meisjes die bijna vrouwen zijn.

De manier waarop mensen hun vest of hun sjaal omslaan en met één hand dichthouden als het fris is.

De in zichzelf gekeerde glimlach van heel oude mensen met een baby in hun armen.

De aantrekkingskracht van waterplassen op kinderen mét en zonder laarzen.

De reflex waarmee ouders hun kinderen met hun gezichtjes tegen hun borst of hun benen trekken, als er iets afschuwelijks gebeurt vlakbij.

De ravage van verspreide bezittingen rond verwoeste huizen, na een ramp of een bominslag. Flarden van wapperende stukken gordijn en kapot servies. Zorgvuldig bewaarde spullen die nu waardeloos te grabbel liggen.

De machteloze woede en het verdriet op het gezicht van mensen als hun huis in puin is geschoten.

De radeloze angst als je weet dat je geliefden niet veilig zijn.

De hoop dat de oorlog stopt, dat iemand je helpt, dat alles weer goed komt.

We zijn allemaal dezelfde mensen.

(Afb. van Amber Clay via Pixabay)