Kolet Janssen

auteur

Hoesten

2 juli 2020

Hoesten is niet meer wat het geweest is. Een onschuldig kuchje om de aandacht van de winkelier te trekken. Je keel schrapen als mentaal aanloopje wanneer je iets gaat zeggen. Een opluchtend blafhoestje als er iets in de weg zit ergens in je luchtpijp. Tot voor kort was het de gewoonste zaak van de wereld.

Corona heeft ook daar verandering in gebracht. Mijn broer was een van de eerste slachtoffers. Vlak voordat de hele heisa losbarstte, woonde hij een voorstelling bij met levende paarden op de scène . Hij zat vooraan en zodra de paarden verschenen, kreeg hij het benauwd. Zijn keel begon onweerstaanbaar te kriebelen en hij hoestte. Niet één keer, maar steeds vaker. Naarmate de voorstelling vorderde, werd het erger en erger. Daar en toen ontdekte mijn broer dat hij allergisch was voor paarden. De mensen in zijn buurt begonnen hem argwanend te bekijken en gingen zo ver mogelijk bij hem vandaan zitten. Hij probeerde het te negeren, maar het lukte niet. Hij bleef de hele avond hoesten.

Sindsdien begonnen we allemaal anders om te gaan met onze hoest. We smoorden hem in onze elleboog, als we er tijdig aan dachten. We verzekerden onze huisgenoten en vrienden dat we ons verslikt hadden en dat er verder niets aan de hand was. We wisten allemaal dat het ook een symptoom van het gevreesde virus kon zijn. En dus luisterden we met grotere aandacht dan gewoonlijk naar onze eigen hoestjes. Klonk daar een rare rasp? Moesten we vaker hoesten dan anders? Voelden we ons ook niet wat koortsig? De hoest had zijn onschuld verloren.

Tegenwoordig wordt aan mensen aangeraden om alert te zijn als je ‘een nieuw soort hoest’ opmerkt bij jezelf. Het kan een reden zijn om je te laten testen. Van de verhalen die ik daarover hoor, van staafjes tot diep in je keel, moet ik ogenblikkelijk hoesten.

Een dochter van een vriendin vroeg zich onlangs af, waar hoesten wel goed voor was. En ze bedacht meteen zelf het antwoord: ‘Hoesten is uitgevonden om even niet te hoeven nadenken.’ Precies. En dat laten we ons ook door corona niet afpakken. We hoesten ons vrolijk verder een weg door het leven.

(Afb. van Annie Spratt via Unsplash)

Een reactie op “Hoesten”

  1. Paul De Leener schreef:

    Hoesten is gezond in gezonde tijden en verdacht in deze opgespannen tijd. Hoesten als rustpunt, om even niet te moeten denken, moet eigenlijk niet. Met stopwoorden als Feitenlijk, eigenlijk, in feite. Ophoesten is dan weer een verraderlijk iets als het samen voorkomt in één zin met factuur. De coronafactuur bijvoorbeeld. Dat mogen ze ons wel afpakken, eigenlijk. Ahum.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.