Is vertellen over geloof ‘grensoverschrijdend gedrag’?

31 maart 2019

Mohamed (24) komt uit Egypte. Hij volgt al doende een opleiding kleuteronderwijs via het Baobab-project, nadat hij eerst in de Colruyt werkte. ‘Ik ben moslim maar dat hoort niet thuis in de klas’, zegt hij. Ik schrik. Waarom eigenlijk niet? Een leraar mag tegenwoordig zeggen dat hij homo is, dat hij in zijn vrije tijd met drones vliegt, dat hij vegetariër is, dat hij op vakantie gaat naar Cuba, maar niet dat hij christen of moslim is? Waar slaat dat op? Waarom zijn we zo bang voor godsdienst?

Kinderen en zeker kleuters willen alles van hun juf of meester weten. Of hij of zij een lief heeft en kindjes. Of hij nog bij zijn mama en papa woont. Welke auto hij of zij heeft. Waar hij of zij een flatje of een huis heeft. Wat hij lekker vindt. Naar welke tv-programma’s hij of zij graag kijkt. Enzovoort.

Niet dat kinderen dat alles dan meteen gaan overnemen, maar ze willen het wel graag weten. Naast hun ouders en misschien een paar andere familieleden zijn hun juffen en meesters de meest invloedrijke volwassenen in hun leven. Dus vinden ze het fijn om te weten hoe hun leven eruitziet. Ze wikken en wegen wat ze daar zelf van vinden. Hoe meer volwassenen ze beter leren kennen, hoe meer ze beseffen dat je op verschillende manieren ‘grote mens’ kunt zijn. Daardoor ligt de wereld echt voor hen open.

En het werkt het beste als het niet blijft bij een opsomming, maar als ze echt horen en ervaren hoe en waaruit iemand leeft. Hoe ook twee homo’s partners door dik en dun kunnen zijn. Hoe een kindje met een beperking met veel liefde kan opgevangen worden in een gezin, een familie, een klas. Hoe het geloof sommige mensen kan voortdrijven en steunen. Dat zijn allemaal dingen die je gratis kunt meekrijgen van je leraren. Het zou zonde zijn om dat buiten te sluiten.

Moet elke gelovige de hele tijd over zijn of haar geloof vertellen? Natuurlijk niet. De meeste gelovigen zijn net als iedereen met van alles bezig. Maar ze zouden niet in een kramp moeten schieten als het toevallig ter sprake komt. Niet bang moeten zijn voor ‘grensoverschrijdend gedrag’ en er rustig iets over kunnen vertellen. Als dat niet meer kan, verliezen we een grote rijkdom.

Kinderen van tegenwoordig weten heel goed dat er over alles verschillende opvattingen zijn en dat ze zelf mogen kiezen hoe ze denken. Ik gun mijn kleinzoon dat hij allerlei mensen tegenkomt die hem iets laten proeven van wat hen drijft. Het zal zijn leven alleen maar rijker maken.

Kerknet.be, 31 maart 2019