Je bent zo oud als …

15 januari 2021

Je bent zo oud als je eruitziet, zo luidde de slogan lang geleden. Dus probeerde je vanaf een jaar of vijftig krampachtig hip te zijn. Strakke jeans, fleurig truitje, vlot kapsel. Het hielp natuurlijk geen zier. Het jonge volkje keek er met misprijzen naar en tooide zich met piercings, tattoos en wijde slobberbroeken. Zwart, een kleur die voor jou nog de herinnering van bommakleren opriep, was plots het nieuwe algemeen. En ‘een pittig, kort kopje’ laten knippen werd al gauw typisch iets voor dames op leeftijd, die zo hun grijze en dunner wordende haardos maskeerden.

Dus schakelden we over op een andere tactiek: je bent zo oud als je je voelt, riepen we triomfantelijk. Ha, breng daar maar eens iets tegenin! We gingen joggen of pilates doen. We maakten zelf granola of gingen Spaanse les volgen. We stortten ons op weven of potten bakken of werden vrijwilliger in de wereldwinkel. En we voelden ons daar helemaal prima bij. Geen centje last hadden we van onze leeftijd, en onze agenda’s waren voller dan ooit.

Maar corona haalde ons ongenadig in. Opeens waren we weer precies zo oud als ons paspoort ons vertelde, tot op de dag nauwkeurig. Onze bezigheden, onze hobby’s, ons vrijwilligerswerk en onze contacten, ze smolten weg als sneeuw op een door het klimaat opgewarmde stoep.

We behoorden opeens tot de risicogroep, ook al stribbelden we tegen. We realiseerden ons met afschuw dat volwassen kinderen dus niet tot je bubbel werden gerekend. Dat we onze vrienden alleen nog buiten in weer en wind konden zien, met mondjesmaat tegelijk. Dat samen eten iets was waarvoor je zowat getrouwd diende te zijn. Van de ene dag op de andere werden we oud.

Je bent zo oud als de kwetsbare groep waartoe je behoort. Je bent zo oud als de maand waarin je gevaccineerd zult worden. Je bent zo oud als de handigheid waarmee je jongleert met mondmasker, bril en handgel tegelijk. Je bent zo oud als de snelheid waarbij je bij ontmoetingen op het scherm je microfoontje op het juiste moment kunt aan- en uitzetten. Je bent zo oud als de tijdsspanne waarin je je plas kunt ophouden bij een uitstapje. Je bent zo oud als de arendsblik waarmee je beschutte plekjes kunt spotten in de openbare ruimte, om veilig met vier overdekt te kunnen zitten op anderhalve meter afstand. Je bent zo oud als je vaardigheid om online maaltijden en pakjes te bestellen.

Een jaar missen als je er misschien niet meer dan tien meer over hebt, is hard. Maar je klaagt niet, want het is voor iedereen moeilijk, elk op zijn of haar manier.

Met wat geluk overleef je de coronagolven. Dan mag je ongegeneerd oud zijn. En hopelijk mag je dat weer helemaal zelf invullen ook.

(Afb. van iKlick via Pixabay)