Klaprozen
15 mei 2022
Onze stoep is veranderd in een klaproosjungle. Eerst was er één buurvrouw die het ‘onkruid’ tussen de tegels liet staan. Wij waren allemaal jaloers op de vele rode bloemen die er maandenlang tevoorschijn kwamen.
Papaverzaad is licht en dus doken er een seizoen later dezelfde plantjes op tussen onze stoeptegels en tussen die van nog twee andere buren. Nu bloeien ook voor onze voordeur de klaprozen tot aan mijn ellebogen.
‘Dat zijn de eerste bloemen die bloeien na de oorlog’, zegt kleinzoon wijsneuzig. Dat heeft hij vast van een of ander project op school of van een reportage op Karrewiet. ‘Ik weet wel niet meer of het na de eerste of de tweede wereldoorlog was’, geeft hij toe. Ik lever de nodige toelichting.
We bestuderen de harige bloemknoppen, die elke dag groter worden. Ze laten hun kopjes naar beneden hangen tot vlak voordat ze openbloeien. Dan knallen ze hun rode kleur recht in ons gezicht.
Klaprozen zijn een teken van hoop. Dat het leven verder gaat, ondanks alles.
Klaprozen lijken kwetsbaar, met hun frêle bloemblaadjes en hun lange, wiegende stelen. Maar ze zijn sterk en onuitroeibaar. Ze hebben niet meer dan een spleet tussen tegels nodig om te groeien en te bloeien. Ze beginnen in een klein hoekje en voordat je het weet, palmen ze de halve straat in.
Papaverzaadjes hebben niet dezelfde mooie reputatie als mosterdzaadjes in de Bijbel, maar in de praktijk kun je er net zoveel van leren. Jezus had overschot van gelijk toen hij ons aanmaande om naar de bloemen op het veld te kijken.
(Kerknet.be 15 mei 2022)
Laten staan die klaprozen en genieten………In een vaasje houden ze het maar één dag uit. Ze blijven liever in hun biotoop ,en ze zijn er dit jaar extra vroeg bij dunkt mij………..