Knuffelen
18 mei 2023
Toen mijn ouders nog allebei leefden, stond er bij ons thuis een leren sofa waarop ze haast elke avond samen naar de tv keken. Mijn vader zat steevast aan de zijkant, mijn moeder daarnaast in het midden van de driezitsbank. Wij hebben die bank geërfd en geregeld moet ik glimlachen als ik naar de rugleuning kijk. Want op de plek waar hun hoofden tegen de achterkant van de bank rustten, is het leer in de loop der jaren donkerder geworden. En zo kun je heel precies zien dat mijn moeder elke avond dicht tegen mijn vader aankroop en niet op haar eigen plek van de bank bleef zitten. Want die twee donkere hoofdvlekken staan verdacht dicht bij elkaar.
Mijn moeder was altijd een knuffelig type, vooral naar haar man toe. Ze kusten bij het weggaan en bij het thuiskomen en vaak ook tussendoor. Als kinderen kregen wij ook veel zoenen, ook toen we daar al wat minder op uit waren.
Nu mijn moeder alleen is overgebleven en mijn vader al meer dan vijf jaar heeft overleefd, kan het niet anders of ze moet dat lichamelijke contact erg missen. Er is in het woonzorgcentrum niemand die haar liefdevol aanraakt, die haar aait of knuffelt. Ze wordt er prima verzorgd. Ze helpen haar met wassen en aankleden waar het nodig is. Maar een warme knuffel, een kus of een omhelzing is er niet meer bij. Alleen als haar kinderen op bezoek komen, wordt ze nog even vastgepakt.
Ik kan me niet voorstellen dat ze dat niet verschrikkelijk mist, ook al klaagt ze er nooit over. Maar ik merk het als ik een pluisje uit haar haren pluk, als ik een zalfje op haar wang smeer, als ik haar help om andere schoenen aan te trekken. Een paar jaar geleden lakte ik nog elke zomer haar teennagels, maar daar heeft ze geen zin meer in.
In dat hunkeren naar wat lichamelijke nabijheid is mijn moeder vast niet alleen. Wie weet hoeveel oude mensen er overal zitten te wachten op een kus op hun wang, een arm om hun schouders, een warme omhelzing af en toe?
Wat jammer dat het zo ongebruikelijk is om niet-familieleden te omarmen. We zouden er allemaal plezier van hebben.
(Elisabethblog mei 2023, Photo by Mahdi Samadzad on Unsplash)
kolet,
in deze tijden durf ik niet meer spontaan mensen te omarmen, en zeker geen vrouwen meer. na het lezen van je stukje, zeg ik mijn afspraak met de therapeut af…grapje.